40% më pak gjasa për demencë tek të moshuarit që kanë një qen

Sipas hulumtimeve të kryera në Japoni, mbajtja e një qeni mund të ndihmojë në uljen e mundësisë së zhvillimit të demencës në pleqëri.

Një studim katërvjeçar i kryer në Institutin Metropolitan të Geriatrisë dhe Gerontologjisë në Tokio studioi gjendjen shëndetësore të rreth 12,000 banorëve të qytetit mbi moshën 65 vjeç dhe arriti në përfundimin se kujdestarët e qenve kishin 40% më pak gjasa të zhvillonin demencë sesa njerëzit që nuk e kishin një qen.

Hulumtimi, i publikuar në fillim të dhjetorit në revistën shkencore Preventive Medicine Reports, pati rezultate të paprecedentë, pasi shkencëtarët ishin në gjendje të identifikonin një lidhje të qartë midis të jetuarit me një qen dhe fillimit të demencës, siç deklaroi instituti.

Studiuesit krahasuan statusin e shëndetit mendor të njerëzve të moshuar që nuk kishin pasur kurrë një qen me ata që kishin pasur, dhe për këtë arsye ushtroheshin dhe takonin njerëz të tjerë gjatë shëtitjes, siç shpjegohet nga Dr. Yu Taniguchi i cili drejtoi ekipin hulumtues. Ushtrimi dhe socializimi janë faktorë kyç në parandalimin e demencës dhe mbajtja e një qeni ka një efekt pozitiv në të dyja fushat.

Dukej se gjasat që dikush të zhvillonte demencë rriteshin nëse kishte një qen, por bënte një jetë të ulur dhe të izoluar nga shoqëria, por mbetën më të ulëta se gjasat për dikë që jetonte një jetë të izoluar dhe të ulur pa qen.

Hulumtimi përfshiu variabla të tjerë përveç të jetuarit me një qen, të tilla si gjinia, statusi martesor, niveli arsimor, të ardhurat, historia mjekësore, si dhe niveli i ushtrimeve fizike, pavarësisht nëse njerëzit kishin një qen apo jo. Mosha mesatare e 11,914 personave që morën pjesë në anketë ishte 74.2 vjeç dhe 51.5% e tyre ishin gra.

Si pjesë e hulumtimit, u studiua edhe lidhja midis të jetuarit me mace shtëpiake dhe shfaqjes së demencës. Megjithatë, nuk u gjet asnjë ndryshim në mirëqenien mendore të atyre që kishin dhe atyre që nuk kishin një mace.

Dr. Taniguchi ka një Jack Russell, kështu që ai i di nga dora e parë përfitimet e stërvitjes dhe socializimit në shëndetin mendor të njerëzve. Aty qëndron ndryshimi me macet. Taniguchi nuk u befasua nga rezultatet e hulumtimit, pasi kjo nuk është hera e parë që hulumtimi ka nxjerrë në pah përfitimet për shëndetin fizik dhe mendor të njerëzve. Në fakt, kujdesi për një qen ose mace është lidhur me dobësinë e reduktuar, humbjen e vonuar të aftësive njohëse, shfaqjen e vonuar të formave të ndryshme të paaftësisë dhe vonimin e vdekjes në pleqëri.

Të njëjtat tendenca u vunë re në hulumtimet që u fokusuan në periudhën e pandemisë së koronavirusit, gjatë së cilës kujdestarët e qenve kishin më shumë mundësi për ushtrime fizike dhe socializim sesa pjesa tjetër.

Faktorë të tjerë që e mbajnë larg demencën nga kujdestarët e qenve janë stresi i reduktuar që vjen me të jetuarit me një kafshë shtëpiake, stimujt e shumtë mendorë të ndarë nga qeni dhe kujdestari përmes lojës dhe stërvitjes, dhe stabiliteti që zhvillohet duke ndjekur një rutinë në jetën e tij të përditshme.