Danimarka, kampione e një politike të rreptë migracioni që është përhapur në të gjithë Evropën, synon të përdorë presidencën e saj të Bashkimit Evropian, që fillon sot, për të shtrënguar më tej trajtimin e azilkërkuesve dhe mjetet ligjore.
”Politika e migracionit është e lidhur me sigurinë (…) ne duhet të kemi një Evropë më të sigurt, të qëndrueshme dhe të fuqishme dhe ky nuk është realisht rasti nëse nuk kontrollojmë flukset në Evropë”, tha ministrja daneze për Çështjet Evropiane Marie Bjerre, gjatë prezantimit të prioriteteve të presidencës së ardhshme.
Kryeministrja Mette Frederiksen vendosi tonin gjatë një udhëtimi të kohëve të fundit në Berlin dhe synon të ndërmarrë veprime në dy fronte: dhënien jashtë të kërkesave për azil dhe kufizimin e fushëveprimit të vendimeve të Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ).
“Ne kemi nevojë për zgjidhje të reja për të zvogëluar fluksin në Evropë dhe për të kthyer në mënyrë efektive ata që nuk kanë të drejtë të qëndrojnë në vendet tona”, tha ajo, duke u përballur me kancelarin Friedrich Merz, i cili po vlerësonte “modelin” danez.
Danimarka, ku përqindja e njerëzve me origjinë të huaj u rrit nga 3,3% në 16,3% midis viteve 1985 dhe 2025, e justifikon dëshirën e saj për të kufizuar pranimin e migrantëve për të ruajtur një shtet bujar të mirëqenies.
Në të njëjtën kohë, nevoja e saj për punë të huaj është rritur ndjeshëm, me numrin e lejeve të punës të lëshuara që është dyfishuar në më pak se 10 vjet, por këto mund të revokohen shpejt.
– Situatë skizofrenike –
Në Danimarkë, refugjatëve u jepet një leje qëndrimi njëvjeçare e rinovueshme dhe ata nxiten të kthehen sapo autoritetet të vlerësojnë se nevoja për mbrojtje nuk ekziston më.
“Refugjatët pritet të integrohen ndërsa janë gati të largohen në çdo moment (…) një situatë mjaft kontradiktore ose skizofrenike”, tha studiuesja Marie Sandberg, drejtoreshë e Qendrës për Kërkime të Migracionit (AMIS) në Universitetin e Kopenhagës.
“Hulumtimet e fundit kanë treguar se theksi në rritje në politikat e kthimit dhe mbrojtjen e përkohshme, si dhe kërkesat e larta për qëndrim të përhershëm, krijojnë një peizazh shumë, shumë të vështirë integrimi për të sapoardhurit në shoqërinë daneze”, vazhdon ajo.
Në verën e vitit 2020, 200 sirianëve iu revokuan lejet e qëndrimit me arsyetimin se “situata aktuale në Damask nuk justifikon më një leje qëndrimi ose zgjatjen e saj”.
Që nga zgjedhja e saj si udhëheqëse e social-demokratëve danezë, 10 vjet më parë, Mette Frederiksen ka ndryshuar kursin e partisë së saj për këtë çështje duke ndjekur gjurmët e qeverive të mëparshme të krahut të djathtë të mbështetura nga e djathta ekstreme.
Ajo e ka përshkruar vazhdimisht imigracionin jo-perëndimor si “sfidën më të madhe” me të cilën përballet Danimarka.
Në vitin 2024, ajo mbështeti një deputet, Frederik Vad, i cili pretendoi se disa emigrantë të integruar mirë ndonjëherë “minojnë” shoqërinë daneze nga brenda.
“Nga ana kulturore, ne jemi një vend social dhe i relaksuar dhe për ndonjë arsye, myslimanët janë perceptuar, dhe ende perceptohen, si një lloj kërcënimi për këtë kulturë liberale”, ankohet Michala Bendixen, kryetare e organizatës “Refugees Welcome”.
– Ruanda –
Danimarka, një kampione e pranimit të “zero” refugjatëve, pranoi 860 aplikime në vitin 2024, gati 13 herë më pak se në vitin 2015, dhe Frederiksen mbështet dhënien jashtë të kërkesave për azil dhe aplikantëve të tyre.
Dy vjet më parë, qeveria e saj pezulloi planin e saj për të transferuar azilkërkuesit e saj jashtë Evropës, ndoshta në Ruandë, për të provuar të gjente një zgjidhje të përbashkët me Bashkimin Evropian për të organizuar këtë transferim.
”Edhe pse përpjekjet për dhënie jashtë nga shtetet evropiane kanë dështuar të gjitha, do të ketë një përpjekje evropiane për të bërë diçka në lidhje me këtë gjatë presidencës daneze”, thekson Bendixen.
Në një front tjetër, Danimarka i është bashkuar Italisë dhe shtatë vendeve të tjera në thirrjen për një riinterpretim të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut mbi Migracionin, duke argumentuar se ndonjëherë mbron “njerëzit e gabuar”.
“Ne ishim krenarë që ishim ndër vendet e para që nënshkruan Konventën e OKB-së për Refugjatët të vitit 1951, dhe gjithashtu kemi qenë pjesë e programit të zhvendosjes së UNHCR-së që nga fundi i viteve 1980. Megjithatë, (…) Danimarka duket e gatshme të testojë kufijtë e konventave”, këmbëngul Sandberg.
Discussion about this post