Një narcoshtet në ngritje, një kryeministër që bën marketing ndërkombëtar, dhe një marrëveshje Rama–Meloni që po shndërrohet në farsë.
Në të njëjtën ditë, media italiane Domani botoi dy shkrime që zbulojnë brutalitetin e realitetit shqiptar: mafian që forcohet si strukturë transnacionale, dhe qeverinë shqiptare që shet projekte boshe ndërkombëtare, me koston e taksapaguesve italianë dhe me bekimin e Giorgia Melonit.
Dy artikuj që, të vendosur krah për krah, tregojnë një të vërtetë të hidhur: Shqipëria po perceptohet si narcoshtet, ndërsa Edi Rama po bën PR global me fasada, qendra emigrantësh që nuk funksionojnë dhe aleanca politike të dobëta.
Mafia shqiptare: Gratteri shpërthen bubullimën që Tirana nuk e përballon dot
Domani publikon intervistën e kryeprokurorit të Napolit, Nicola Gratteri — një njeri që nuk flet kurrë kot.
Dhe çfarë thotë?
“Shqipëria narcoshtet? Jo, nuk është fare ekzagjerim.”
Ka kaq shumë vite që qeveria shqiptare shan opozitën kur përdor këtë term.
Por kur e thotë Gratteri — një nga figurat më të forta në luftën kundër ’Ndrangheta-s — fjala merr peshë tjetër.
Dhe sipas tij:
• grupet shqiptare kontrollojnë Londrën
• janë fuqi kryesore në Roterdam, Anvers, Hamburg
• janë bërë “partnerë” të ’Ndrangheta-s
• studiojnë tregjet aziatike sikur të ishin korporatë globale
• lajnë miliarda euro përmes resortesh, kullave dhe “investimeve turistike”.
Në Shqipëri i kemi këto në çdo lagje: pallate pa banorë, hotele bosh, pasuri që nuk përputhen me rrogat, dhe politikanë që bëjnë sehir.
Por kur e thotë Gratteri, Italia dëgjon.
Evropa dëgjon.
Dhe perceptimi ndërkombëtar është i qartë:
Shqipëria është bërë lavatriçe e parave të krimit.
Ndërkohë, Rama në Romë shet ëndrra me qendra emigrantësh që s’janë gati.
Arsyeja pse Rama ishte në Romë?
Për të nënshkruar me Melonin një marrëveshje thuajse 1 miliard euro për qendra emigrantësh në Shqipëri.
Por çfarë zbulon Domani?
• qendrat nuk funksionojnë
• personeli italian është rikthyer në vend, sepse kushtet ishin të papranueshme
• akomodimi i emigrantëve është poshtërues
• kostoja është rritur
• modeli është një flop i plotë.
Pra, ndërsa Rama shet narrativën e “liderit global” dhe Shqipërisë si “partner strategjik”, realiteti është ndryshe:
Një projekt-pilot që ka dështuar pa filluar akoma.
Ndërsa Meloni e përdor Shqipërinë për propagandë kundër emigracionit, Rama e përdor Italinë për të marrë lavdi ndërkombëtare.
Rezultati?
Faturën e paguan populli italian. Turpin e mban Shqipëria.
E përbashkëta e dy krizave: një shtet i dobët, një qeveri e kapur, një imazh që rrëzohet
Nga njëra anë mafia shqiptare në lulëzim, që sipas Gratterit:
• ka depërtuar në institucione
• ka kapur ekonominë
• dhe përdor korrupsionin si metodë standarde pune.
Nga ana tjetër një qeveri që kërkon të bindë Europën se është “model i stabilitetit”.
Dy botë që nuk shkojnë bashkë.
Dhe Domani e thotë hapur, pa zbukurime:
Italia po financon një vend ku klanet kriminale janë bërë faktor ekonomik dhe politik.
Ky është dënimi më i fortë ndërkombëtar që ka marrë Shqipëria këto vite
Jo nga opozita.
Jo nga gazetarët shqiptarë që Rama i quan “kazan”.
Por nga një media serioze dhe një prokuror që ka luftuar mafian italiane më shumë se kushdo tjetër.
Ky është sinjali i alarmit:
Shteti shqiptar po perceptohet si fasadë.
Krimi po perceptohet si ndikues.
Qeveria po perceptohet si e paaftë dhe e korruptuar.
Investimet e mëdha dyshohen si skema pastrimi parash.
Marrëveshjet ndërkombëtare po dështojnë para se të nisin.
Ne nuk jemi Dubai —jemi Shqipëria e cila rrezikon të bëhet Brazil i Ballkanit.
Edhe nëse Rama nuk e pranon, perceptimi ndërkombëtar është bërë i qartë:
Shqipëria nuk është më “eksperiment model”; është një vend i brishtë, i kapur nga oligarkia, krimi dhe korrupsioni.
Dhe kur Domani e vendos këtë krahas dështimit të marrëveshjes Rama–Meloni, mesazhi është një:
Ndërsa qeveria shqiptare shet imazh, realiteti shet nevojën për alarm.
Discussion about this post