Marrëdhënia e kryeministrit Edi Rama me presidentin turk Erdogan dhe sjellja e tij ndaj Greqisë është vënë në fokus të mediave greke.
Duke e quajtur narcisist, ish-basketbollist ndërkombëtar dymetërsh, artist i çuditshëm dhe pasardhës i regjimit të Hoxhës, shkruhet se Rama po sillet në mënyrë të pahijshme ndaj Greqisë.
Ata kanë përmendur se Rama ka qenë i favorizuar në shumë drejtime nga Greqia, që kur ishte kryebashkiak i Tiranës. Po ashtu, ata vënë theksin në sjelljen e Ramës që mbajti ndaj Greqisë në samit, sjellje që për “Prothothema” ishte e pahijshme dhe mosmirënjohës.
Media greke paralajmëron se sjellja politike e Ramës duket me pasoja. Sipas tyre marrëdhëniet greko-shqiptare kanë qenë të luhatshme, asnjëherë të tensionuar dhe kurrë plotësisht të lulëzuara.
Shkrimi i plotë:
Aeroporti ndërkombëtar i Rinasit, pak kilometra jashtë Tiranës, quhet “Nënë Tereza”. Sheshi i dytë më i madh i kryeqytetit shqiptar mban të njëjtin emër. Përfaqësues i denjë i shkollës lokale, kryeministri 58-vjeçar i vendit, Edi Rama, i cili u zgjodh tre herë radhazi për dhjetë vjet. Me një stil të vetëkënaqur, gati narcisist, ky ish-basketbollist ndërkombëtar dymetërsh, artist i çuditshëm dhe pasardhës i regjimit të Hoxhës, sillej në mënyrë të pahijshme ndaj Greqisë fqinje. Aq më tepër mosmirënjohës, duke qenë se ai u favorizua në shumë drejtime nga Greqia europiane, që në kohën kur ishte kryebashkiak i Tiranës.
Duke konfirmuar thënien “nuk ka armik më të sigurt se ai që ka përfituar”, ai ka treguar mosmirënjohjen e tij me një faull. Pak para konferencës, duke folur në kanalin e faqes së lajmeve pan-evropiane Euractiv, ai e thirri me arrogancë Greqinë se po mashtronte Bashkimin Evropian për të hyrë me mashtrim në klubin e tij. Pa takt diplomatik, ai vazhdoi duke thënë troç se “ka marrë para nga Europa, ka pasur një periudhë lulëzimi dhe më pas ka përfunduar shumë keq”.
Në tonin e radhës ai ka realizuar performancën e tij, e cila është larg besës tradicionale shqiptare. Ai kreu një palosje xhongluese me një rindërtim spektakolar të asaj që ai deklaroi me guxim. Ai shprehu keqardhjen e tij që këto “nuk u dhanë siç duhet” dhe iu referua në mënyrë indirekte, por vrazhdë, dinakërisë së grekëve në Luftën e Trojës dhe Kalit të Trojës! Njëkohësisht si dashamirës i gatimit tentoi të ëmbëlsonte pozicionet e tij të gabuara. Me fjalë të sheqerosura, si shurupi i trashë në “kaimatsina”, byrekun me krem vendas, ai mirëpriti Kyriakos Mitsotakis, duke theksuar se nuk e fsheh se e konsideron si kryeministrin më të mirë grek. Megjithatë, ai mbajti rezervat e tij ideologjike për identitetin e tij politik, duke i njoftuar audiencës se ai vetë është socialist.
Pasardhës i Partisë Hoxha, pra pasardhës i Enver Hoxhës, si Partia Socialiste Shqiptare, të cilën ai drejton, është evolucioni i Partisë së Punës Komuniste, e cila për 46 vjet në pushtet ka futur në kurth 3 milionë banorët e vendit të izoluar nga bota. Pra Rama është socialist, ashtu siç është nacionalist, populist, i ngatërruar me interesa të dyshimta biznesi. Këto, megjithatë, cilësitë e tij shumë më të qëndrueshme janë të heshtura nga sinafi i tij.
Mbi të gjitha, megjithatë, ata që e rrethojnë po përpiqen të maskojnë në manifestimet e tij më mbrojtëse se ai është një mik i pasionuar dhe i shquar i neosulltanit Tajip Erdogan, për të cilin ai nuk kursehet në lavdërimet dhe vlerësimet publike. Pavarësisht rekomandimeve, Rama i paepur e lavdëron kudo që është dhe kudo që të jetë. Ata janë takuar katër herë vetëm këtë vit. Fshatrat që i bëjnë të gjitha të mirat. Me urdhër të tij, ai mbyll shkollat në Tiranë, të cilat Ankaraja i konsideron bastione të gylenistëve .
Ai shfaqet si një skeparni cigan kur merr pjesë në takimet “zyrtare” me shokun e Erdoganit, politikani turk qipriot Ersin Tatar, gjatë përpjekjeve të vazhdueshme të Turqisë për të legjitimuar pseudoshtetin. Ata të dy po bëjnë një lundrim koto në Marmaris, si në vitin 2020, në mënyrë që presidenti turk t’i japë udhëzime pak para se Rama të vizitojë Athinën. Dhe sigurisht që Ankaraja e mbështet financiarisht Shqipërinë: ndërtoi një xhami të madhe në qendër të Tiranës, ngriti qindra apartamente për viktimat e tërmetit në vend, e furnizon atë me drone turq. Natyrisht me dëmshpërblimin. Asgjë nuk jepet falas.
Në fund të fundit, nuk i mjafton Erdoganit, në këmbim të ndihmës që gjoja ofron me madhështi, t’i japë emrin e tij sheshit qendror të qytetit të vogël shqiptar Latsi. Kërkon shumë më tepër. Ai thuhet se po i kërkon vendit të presë si një strehë të sigurt udhëheqësit islamikë të Vëllazërisë Myslimane që u larguan nga Egjipti. Ai kërkon një lidhje më të fortë me axhendën e tij islamike dhe synon – duke vënë bast mbi “pazaret” e Ramës për ta luajtur atë si sundimtar të “Shqipërisë së Madhe” dhe udhëheqës të një fuqie rajonale – të bëjë kryeministrin shqiptar diçka si një pasha neo-otoman në rajon.
Si pasojë, Shqipëria bëhet, sipas diktatit të Portës së Lartë të re, një post satelitor dhe i avancuar turk në Adriatik. Në këtë ushtrim të ndikimit të ekuilibrave gjeopolitikë, Turqia, ashtu si në Libi, e shtyn ndryshimin e mbetur nga gjoksi i saj gjithnjë e më i zbrazët.
Mirëpo nga krahu i Ramës duket gjithnjë e më kontradiktore “romanca” e tij me presidentin turk, të cilin ai e ka zgjedhur si aleat strategjik. Duke zgjedhur të ofendojë opinionin e Skeptrave, bijve të shqiponjave, siç e quajnë veten shqiptarët. Por për Ramën bie shi për staturën kombëtare të bashkatdhetarëve të tij. Dhe jo vetëm që del e pastër në votime, por dominon politikisht vendin.
Paradoks për dikë që dikur ishte i patentuar si i pabalancuar, i diagnostikuar si skizofrenik dhe i shtruar sistematikisht në spital në vitet ’90 në një klinikë neurologjike. Ndoshta, megjithatë, me këtë dosje mjekësore ai gëzon një alibi për disponimin e tij të ndryshueshëm dhe veprimet kontradiktore.
Discussion about this post