Raketa e “Long March 5B”, e cila mbante një modul të stacionit hapësinor kinez, ka hyrë prej disa orësh orbitën e ulët të Tokës.
Raketa 30 metra e gjatë prej 22 tonësh po bie me një shpejtësi marramendëse. Aktualisht po udhëton nëpër botë një herë në 90 minuta, ose shtatë kilometra në sekondë.
Nga monitorimi “Live” mbetjet e kësaj rakete mund të rrëzohen për rreth një orë.
Kjo ka shkaktuar frikë e pasiguri te qytetarët e zonave që janë cilësuar si “zona rreziku”, ku bëjnë pjesë New York, të gjithë Afrikën dhe Australinë, Japoninë dhe Spanjën, Portugalinë, Italinë dhe Greqinë.
Por a ka ndodhur kjo më parë, dhe a do të ndodhë përsëri?
Kina ka një histori të gjatë të lejimit të pjesëve të pajisjeve të saj hapësinore të bien atje ku munden, pa llogaritur edhe dëmet që do të shkaktohen.
Ekziston një kornizë ligjore ndërkombëtare e bazuar në traktate nga vitet 1960 dhe ’70 në të cilat një vend mund të kërkojë pagesa për dëmin e shkaktuar nga raketa e një vendi tjetër.
Kjo ka ndodhur një herë, pasi Cosmos 954, një satelit Sovjetik që mundësohej nga një reaktor bërthamor, u rrëzua në Kanada në 1978. Kanadaja faturoi Bashkimin Sovjetik për një pjesë të kostos së pastrimit të mbeturinave radioaktive.