3.5 milion thirrje të trajtuara dhe mbi 800 mijë misione të realizuar nga Shërbimi kombëtar i Urgjencës… Kështu deklaroi pak ditë më parë Kryeministri Edi Rama në një takim me mjekë e infermier të këtij shërbimi. Duke u përpjekur të bëjë dallimin e Urgjencës Kombëtare para dhe pas qeverisjes socialiste.
A ka hyrë ndonjeherë Kryeministri në Urgjencën e QSUT, në një ditë të zakonshme pune, dhe pa lajmëruar se do të shkojë?
Për këtë dyshojmë shumë… Ndaj për ta informuar sa më mire Zotin Kryeministër, bëmë një vëzhgim disa ditor, duke u përpjekur të sjellim sadopak fragmente të asaj se çfarë ndodh brenda atyre mureve.
Ndërkohë në një tjetër korridor janë pozicionuar 2 pacientë, njëri prej të cilëve është duke bërë serum, ndërsa i është vendosur një kateter i improvizuar me një bidon uji, ndërsa dy të tjerët po qëndrojnë ulur në pritje të marrë asistencë nga personeli.
Në të njëjtin kooridor qëndron një tjetër I moshuar në karrocë, I shoqëruar nga një e afërme, edhe ai në pritje të mjekut.
Sidoqoftë nuk jemi aty vetëm për të verifikuar praninë e pacientëve që kanë mbushur korridorin, por për të kuptuar edhe se si janë proçedurat për regjistrimin dhe më pas përkujdesjen ndaj tyre. Gjë që duhej të ishte normale, njëlloj si çdo urgjencë në të gjithë botën.
Për këtë kemi vendosur të asistojmë një të sëmurë dhe bashkë me të nisim të kërkojmë mjekun nëper kooridore me shpresën se mes gjithë atyre njerzve do ta dallonim se cili ishte i duhuri për ne.
Infermierja na orienton, por ndërsa ne presim të takojmë mjekun, ajo na dorëzon në duart e një kolegeje tjetër.
Një lloj stafete brenda korridoreve të urgjencës, ndërkohë që as këtë herë mjekun nuk e pamë.
Infermierja e dytë na fut në një ambient ku më pas mësuam se kryhet EKG e zemrës. Krahas nesh, aty ka një numër të konsiderueshëm personash që presin në radhë.
Një dhomë ekzaminimi në të cilën qëndrojnë të gjithë së bashku, pacientë dhe të afërm, pa minimumin e privatësisë. Dhe më keqja është që mungojnë dhe mjetet e punës…
Ikja e infermieres ka bërë që të gjithë të qëndrojnë me sy nga dera duke pritur rikthimin e saj. Kohë e mjaftueshme edhe për tu njohur me njëri tjetrin.
Pasi kemi pritur rreth 15 minuta, më në fund pajisja erdhi, dhe infermierja iu fut menjëherë punës në prani të të gjithë pacientëve që janë aty në pritje…
Ekzaminimi u bë vetëm për një paciente, dhe spina e EKG u hoq për tu marrë sërish nga infermierja, ndërkohë që në rradhë ishin edhe 5 pacientë të tjerë në pritje të këtij shërbimi. Sepse EKG-ja ka prioritete.
Pavarësisht këmbënguljes tonë, infermierja nuk na kushton aspak vëmendje dhe largohet bashkë me pajisjen e EKG duke na lënë në pritje edhe për 15 minuta të tjera….
Sepse më në fund arritëm të kuptojmë që në Urgjencën e QSUT, nuk mjafton vetëm mungesa e EKG që shëtit sa andej e këtej, por u dashka të kesh pas vetes një infermiere të dedikuar, sepse përndryshe nuk të merr askush përsipër.
Gjithsesi meqë e kemi detyrim të gjejmë një infermiere, dalim sërisht nëpër kooridore për ta kërkuar…Por në vend të saj, përballemi sërish me pacientët që pamë të shtrirë në kooridore, të cilët marrin shërbim në korridoret e spitalit.
Një punonjës I urgjencës na pohon se në këtë repart, nuk ka EKG dhe se në funksion është vetëm 1 e tillë.
Diskutimin e prishjes së aparaturave për të favorizuar klinikat private e kemi dëgjuar me dhjetra here, por kur e thotë dikush nga personeli i QSUT, atëherë gjërat bëhen më të besueshme.
Por çfarë mbetet është fakti se urgjenca me e madhe në vend e cila pret me qindra pacientë në ditë, prej 3 muajsh ka në funksion vetëm 1 EKG, ndërkohë që edhe pjesa tjetër e pajisjeve nuk punon.
A është gjithë kjo që pamë panorama e vërtetë e asaj çfarë ndodh në urgjencën e QSUT? Për fat të keq jo, sepse ajo që do ju tregojmë i kalon kufijtë e çdo imagjinate… dhe ka për protagonist stafin e këtij sektori, aq të vlerësuar nga kryeministri.
Është mbrëmja e 30 Janarit të këtij viti. Në hyrjen e urgjencës paraqiten dy të moshuar. Burri duket se ka probleme serioze shëndetësore, dhe gruaja e merakosur e cila e ndihmon për të ecur me vështirësi.
Pasi qëndrojnë për disa minuta përballë recepsionit pa ia hedhur sytë askush, dy të moshuarit, marrin guximin t’i afrohen një grupi mjekësh dhe infermierësh. Por këta të fundit vijojnë bisedën të pashqetësuar, edhe pse janë vetëm gjysem metri distancë.
Por me sa duket, prania e ciftit të moshuar vetëm sa i jep bezdi atyre, dhe pas pak çastesh largohen një nga një pa marrë mundimin t’i pyesin se çfarë problemi kanë.
Sorollatja e çiftit nëpër korridore zgjati për më shumë se një orë, deri kur më në fund dikush u kujtua që t’i sqaronte.
Kaq e vështirë ishte që dikush t’i sqaronte që në fillim dhe t’i përcillte për tek hyrja, në vend që të silleshin sa majtas djathtas korridoreve të spitalit?
Ndaj për këtë situatë kërkuam shpjegim pranë këtij reparti , ku shefja e observimit në Urgjencën e QSUNT, shprehu me shqetësim mungesën e kapaciteteve për të pritur pacientët dhe pranoi mungesën e pajisjeve mjeksore. /Emisioni “Piranjat”
Discussion about this post