Federata Shqiptare e Basketbollit po degradon çdo ditë. Veprimtaria e saj është totalisht jashtë kontrollit: merren vendime ekonomike pa Asamble, miratohen vendime organizative ku kontribuesit dhe pjesëmarrësit po injorohen plotësisht. Në qendër të kësaj situate qëndron presidenti Avni Ponari, i cili po i merr frymën anëtarëve të federatës. Kjo ndodh pikërisht në një moment kur qeveria ka nisur reforma të thella nëpër bashki dhe institucione, përfshirë edhe sektorin e sportit. Në këtë tranzicion, ku drejtuesit e rinj nuk e kanë marrë ende në dorë situatën, Ponari duket se po shfrytëzon boshllëkun institucional për të marrë vendime të rënda financiare e ekonomike të njëanshme, duke ngarkuar klubet me tarifa absurde dhe duke u sjellë sikur federata është biznes privat, në thyerje të plotë me ligjin, rregulloren dhe statutin e federatës.
Vendime ekonomike pa vulë, pa transparencë, pa diskutime dhe pa vizion
Në vendimin e fundit – dhe jo të vetmin – dërguar klubeve nga zyra e FSHB-së, vihet qartë mungesa e çdo forme zyrtare: nuk ka vulë institucioni, nuk ka firmëtarë të vendimit, nuk ka asnjë element formal që ta bëjë atë dokument zyrtar. Në praktikë, një letër bakalli që klubet duhet t’i binden dhe mbi bazën e saj të nisin përgatitjet për sezonin e ri. Kjo është një përdhosje e simboleve materiale të këtij institucioni, ndërkohë që shkeljet morale dhe statutore janë bërë tashmë rutinë e përditshme. Vendimet që prekin ekonominë e klubeve janë më të rëndësishmet, sepse përcaktojnë mbijetesën ose falimentimin e ekipeve. Por këto vendime, që duhet patjetër të kalojnë në Asamble si organi më i lartë dhe i vetëm me të drejtë vendimmarrjeje – nuk ndjekin rrugën e ligjshme te vendimmarrjes kolektive por, përkundrazi, ato kalojnë nëpër rrugë të ngushta tromboike, që po shkatërrojnë basketbollin shqiptar. Avni Ponari me sjelljen si pronar i federatës i merr vendimet vetë, ose me një rreth të ngushtë njerëzish që askush nuk i di kush janë, pasi këto letra pa vulë, pa procesverbal, pa numër anëtarësh të pranishëm për të parë kuorumin, janë tregues i një vendimmarrje të njëanshme pa diskutim, që kurrsesi një administratë nuk mund ta dërgonte pa bekimin e tij. Në injorim total të kërkesave të anëtarëve, kjo letër përcillet me paturpësi si për të thënë: “Nuk na plas për ekipet – bëjmë si duam, vetëm na jepni lekët.” Në vend të një reflektimi real, vazhdon me propagandë boshe, duke nxjerrë foto nga aktiviteti i falimentuar prej kohësh “3×3”, apo me eksperimente të dështuara për të shpikur basketboll në zona turistike, si kampet e lajmëruara për Përmet dhe Tropojë, ku për fat të keq nuk iu përgjigj askush. Për këto arsye, kjo zyrë e ka humbur të drejtën morale të quhet Federatë e Basketbollit – sot ajo është kthyer në Federatën e Turizmit dhe Turpit.
Pse nuk pyetet Asambleja?
Propozimi i kujt ishte 20%? Sa veta e miratuan? Pse nuk u thirrën palët e interesit për të shtruar në tavolinë problematikat reale? Në këtë vendim as nuk tregohet kush nga kryesia ka marrë pjesë, as nëse është bërë kuorumi i nevojshëm – për të mos kaluar më tej që një pjesë e anëtarëve ende nuk janë të certifikuar për të marrë vendime nga gjykata. Dhe më e rënda: Asambleja është hequr nga loja, duke iu mohuar të drejtën ekskluzive që i jep statuti për të vendosur mbi çështjet madhore ekonomike. Pyetja është e thjeshtë: si mund të pranohen vendime të tilla, që prekin drejtpërdrejt jetën e klubeve, pa kaluar në Asamble? Si mundet disa individë të marrin në emër të gjithë federatës vendime që shkelin hapur çdo ligj, statut dhe rregullore? Pyetje që mbeten pa përgjigje – sepse ky president nuk pranon asnjë diskutim, nuk pranon konsultim dhe mbi të gjitha nuk pranon transparencë.
Tallje me klubet që mezi mbijetojnë
Si ka mundësi që Avni Ponari vazhdon të injorojë hapur problemet që klubet ngrenë çdo ditë? Në email-in e fundit që klubet i kanë dërguar federatës, Ponari ka përdorur madje tone ironike, duke u tallur hapur me ekipet që mbajnë gjallë këtë sport. Klubet e basketbollit në Shqipëri mezi arrijnë të përfitojnë një ndihmë minimale nga bashkitë. Një ndihmë që shpesh është e vetmja frymëmarrje ekonomike për të mbajtur gjallë aktivitetin. Dhe në vend që federata të jetë mbështetje, presidenti Ponari e përdor këtë si mundësi për t’ua marrë frymën klubeve. Prej gati dy dekadash në krye të federatës, Avni Ponari e ka kthyer institucionin në pronë private. Klubet trajtohen si skllevër, ndërsa federata përdoret si trampolinë për interesa të ngushta personale. Në këtë skemë, një rreth servilësh bën lojën e presidentit – me sekretarin pa shkollë Franko Bushati në krye – i cili nuk çon deri në fund as programet më minimale. Shembull tipik: projekti “Time Out” i nisur me bujë, i lënë në mes. Mesa duket, nuk është çështje paaftësie individuale, por një sistem i ngritur për të mbajtur peng basketbollin shqiptar. Një sistem i ndërtuar mbi kokëfortësi, qoka me shoqata, telefonata boshe dhe premtime të zbrazëta për “suport” – gjithçka për t’u përgatitur për ditën e madhe, kur elektorati i federatës të votojë sërish.
Koha për përgjegjësi
Në një vend normal, ky model drejtimi do të ishte shembulli se si nuk duhet udhëhequr një federatë. Në Shqipëri, vazhdon prej shumë vitesh. Pyetja që lind është: deri kur? A do të vijë dita që dikush t’i thotë “ndal” këtij presidenti që po shkatërron një sport të tërë? Shpresa e basketbollit shqiptar qëndron tek largimi sa më parë i Ponarit dhe hapja e një kapitulli të ri, ku talentet shqiptare të kenë fushë për të luajtur dhe ëndrrat e sportistëve të mos mbyten në ujërat e interesave personale.
Discussion about this post