Futbolli tashmë është kthyer në një sfidë personale, dhe një përplasje fytyre. Duka nuk ka përballë thjesht e vetëm Veliajn, por tërë pushtetin. 20 vitet e drejtimit të tij që realisht nuk janë pak, kanë mbajtur larg mësymjes futbollin dhe shqyerjen e tij nga dhëmbët koncensionare. Tashmë Veliaj e ka ndarë mendjen t’i shkojë deri në fund një situate të tillë, pa ditur se dhe në krahun tjetër nuk ka të bëjë me “protestues” teatri, por me lojtarë zjarri. Ky që ka në krah e që kanë mbjellë pemë bashkë, hanë në një sahan, me siguri që i ka treguar realisht të gjithë kuadratin e presidentit në detyrë, statura e të cilit nuk njeh “in dietro”, apo frikë pushteti.
Dukën, 20 vitet e kanë konsumuar, por njëherësh edhe e kanë “vajisur” me potencë dëgjimi, veprimi dhe reagimi në kohë dielli, kohë zjarri, apo kohë “mushkonjash”, siç është kjo e startit të ethshëm bashkiak me një kryebashkiak që kërcet dhëmbët dhe Rama që shikon deri ku shkon “prezervativi” i tij në krye të Bashkisë që s’ka nisur ende të qullet!
E megjithatë, ajo që spikat në këtë start llogjesh e pasthirrmash bashkiake është zbythja me stil e Lulzimit, Gazmendit, Andit apo edhe…Enkelejdit. Kryesisht këtij të fundit anëtar Komiteti aktual në FSHF.
Akuzat dhe beteja e jetës e Plehut incenerues dhe betonizues të Tiranës karshi futbollit dhe me epiqendër të menjëhershme, Dukën, mbetën totalisht me heshtjen meskine dhe oportunizmin me stil të atyre që kanë zgjedhur të ardhmen. Andi Lila, koordinator sporti në PD, njeri i afërt me Gaz Bardhin, e për pasojë edhe me Lulzimin, nuk foli asnjë fjalë, me zë e figurë. Sepse, e kaluara e tij e ngushtë me Shakon, por edhe lëvizjet e selisë blu e kushtëzuan në një mënyrë apo tjetër. Basha e braktisi për momentin kauzën e futbollit. PD u mjaftua thjesht dhe vetëm me disa deklarata sporadike, dhe kaq!
Në momentin kur ekranet po çirreshin për tërbimin e larvës së Ramës për të atakuar largimin e Dukës në 2 mars, apo edhe përpara 2 marsit, Basha ingranoi tërësisht mekanizmin e tij për të folur me heshtje. Me zë e me figurë Alibeaj e kishte, e ka, dhe do ta ketë detyrim primar dhe minimal të flasë për këtë mësymje gjithë shtetërore për futbollin, përsa kohë ka qenë dhe është ende pjesë e Bordit të drejtimit të futbollit, si anëtar Komiteti. Nuk e ka bërë ende. Basha, qoftë edhe ironikisht nuk e mbështeti këtë kauzë e cila spostoi axhendat e formateve mediatike politike në vend. Në një mënyrë apo tjetër heshtja e atyre që kanë zgjedhur të ardhmen pranon që e ardhmja sipas tyre në FSHF nuk është ky lidership, por indirekt ajo që Veliaj kërkon të pluskojë me të gjitha mënyrat e pushtetit që i lë Rama, por edhe malinjiteti i tij konsistent.
Basha e braktisi Dukën, të paktën deri sot! Opozita heshti, vijon ta bëjë, dhe njëkohësisht me heshtje pranoi që Veliaj ka të drejtën të kafshojë në ishullin e fundit të moskapjes nga pushteti. Një pragmatizëm i tillë i Lulzim Bashës në kohë tritoli e lufte personale hakmarrjeje dhe asgjësimi me intimidim e shantazhim konfirmon dakordësinë në distancë që opozita që zgjodhi të ardhmen, shikon një tjetër “non grata” në futboll…
Discussion about this post