Qiproja bëhet sërish temë diskutimi në mediat ndërkombëtare, për shkak të “lehtësirave” që u ofroi rusëve, qoftë me dhënien e pasaportave europiane, qoftë nga mundësia e pastrimit të parave përmes një rrjeti kompanish guackë. Këtë herë zbulimet kanë të bëjnë me një rast të vjetër lidhur me përvetësimin e 230,000,000 dollarëve për mashtrim tatimor në Rusi. Një pjesë e këtyre parave ishin kanalizuar në Qipro dhe dyshohet se ishin pastruar përmes investimeve në pasuri të paluajtshme.
Ky rast konkret ka shumë aspekte, të cilat prekin ambientin e Vladimir Putinit, ndërhyrjen e Rusisë në zgjedhjet presidenciale amerikane në favor të Trump në 2016, por edhe tentakulat e Moskës në Qipro, me ndikim edhe në institucionet e pavarura. Ajo njihet ndërkombëtarisht si “Çështja Magnitsky” dhe i ka rrënjët në konfrontimin e Vladimir Putin me multimilionerin amerikano-britanik Bill Browder.
“Shën Gjergji”, hiri i tij është i madh
Sipas hulumtimit të OCCRP, resorti luksoz “Cap St. Georges” në fshatin Pegia në Paphos, është krijuar përmes një investimi kompleks. Kompania Korantina Homes, e cila i përket biznesmenit qipriot George Ioannou, është renditur si prodhues.
Sipas publikimit, investimi është financuar nga një grup kompanish pa status pronësor transparent, pasi është pothuajse e pamundur të identifikohet pronari i vërtetë përmes labirintit të kompanive offshore. Ajo që konstatohet është se disa nga investitorët e parë, pronarë pallatesh, janë rusë, të lidhur drejtpërdrejt me mashtrimin e madh tatimor të “çështjes Magnitsky”. Sipas OCCRP, provat që tregojnë në këtë drejtim janë ato të rrjedhura nga dokumentet famëkeqe “Cyprus Confidential”.
Lideri i dyshuar i organizatës kriminale të përfshirë në mashtrimin e taksave në Rusi, Dmitry Kluyev, ishte një nga pronarët e parë të një vile luksoze në Cap St Georges, ndërsa në të njëjtën kohë ai ishte aksioner i një kompanie investimi që investonte para në krijimi i resortit. Kluyev është klasifikuar nga autoritetet amerikane si anëtar i një grupi të krimit të organizuar dhe i është nënshtruar sanksioneve që nga viti 2014 sipas “Aktit Magnitsky”. Pavarësisht sanksioneve të SHBA-së, Kluyev e mbajti rezidencën deri në vitin 2019 dhe më pas ua transferoi atë pronarëve të panjohur përmes një përfaqësuesi.
Gjithashtu, Igor Saryyan (rus me origjinë armene), i cili ishte president i një kompanie financiare, dyshohet se kontrollonte gjithashtu një filial, në të cilin u derdhën disa milionë dollarë nga kompani të tjera të lidhura me mashtrimet tatimore në Rusi. Shariyan ishte gjithashtu një aksioner dhe themelues i një kompanie që tërhoqi investitorët në Cap St Georges. Filial i filialit… zotëronte një pjesë të tokës në të cilën ishte ndërtuar projekti!
Projekti specifik ka gjithashtu një aspekt shumë serioz mjedisor pasi është ndërtuar në një zonë të mbrojtur dhe Komisioni Evropian e kishte paralajmëruar Qipron që në vitin 2019 për zhvillimin që po ndikonte negativisht në mjedis.
Pronari i Korantina i tha OCCRP se kompania e tij dhe të gjitha kompanitë që ajo kontrollon, “gjithmonë ndjekin të gjitha ligjet dhe rregulloret dhe operojnë me respekt të plotë për të gjithë klientët dhe partnerët tanë”.
Nuk është pa rëndësi që nga viti 2016 deri në vitin 2022, kompanitë në pronësi të z. Ioannou financuan të gjitha partitë qipriote me të paktën 170,000 €, duke përjashtuar vetëm Lëvizjen Mjedisore.
Giorgos Ioannou argumentoi se nuk ka asgjë të dënueshme në donacionet që ai u ka bërë partive, pasi kontributet janë dhënë në transparencë të plotë dhe në kuadër të ligjit.
Zbulimet e OCCRP në lidhje me investimin në resortin Cap St Georges në Peja janë një pjesë e enigmës që lidhet me “Çështjen Magnitsky”, për të cilën Qiproja ka qenë në mes të një mosmarrëveshjeje prej vitesh, e cila kishte një strukturë e fortë politike.
Ky është konfrontimi që solli në konflikt Kremlinin dhe biznesmenin amerikano-britanik Bill Browder, i cili punësoi Sergei Magnitsky si kontabilist.
Browder, për shkak të kësaj konfrontimi, u largua nga Rusia, nga frika se mund të kishte fatin e Magnitsky, i cili u vra. Qiproja u përfshi në këtë rast duke pritur kompanitë e Browder-it, por edhe kompanitë e atyre që dyshohet se kanë vjedhur 230,000,000 dollarë nga mashtrimi tatimor.
Në këtë rast, përmes Qipros, paratë u kanalizuan edhe në SHBA për të ndikuar në zgjedhjet presidenciale të 2016 në favor të Trump.
Rusia, duke ditur rolin kyç të Qipros në rrugën e parave, përmes kompanive, kishte kërkuar të dërgonte hetues në ishull për të hetuar kompanitë e Browder-it si dhe kontabilistët dhe avokatët qipriotë. Nga ana tjetër, ka reaguar Browder, i cili konsideron se ka një motiv politik. Në të njëjtën kohë, prokuroria ruse lëshonte vazhdimisht urdhër-arreste ndërkombëtare kundër Browder, të cilat megjithatë asnjë vend nuk i ekzekutoi, për shkak të ekzistencës së motiveve politike.
Browder dhe Magnitsky
Bill Browder është nipi i Erlo Browder, i cili ishte Sekretar i Përgjithshëm i Partisë Komuniste të SHBA. Pas vdekjes së tij, u zbulua se ndërsa ai mbante marrëdhënie të patëmetë me Moskën, ai ishte gjithashtu një agjent i CIA-s.
Nipi i Earl, Bill Brounder, ishte investitori më i madh në Rusi. Sergei Magnitsky, llogaritari i Browder, ekspozoi një rrjet korrupsioni të zyrtarëve rusë.
Këta janë disa nga ata që dyshohet se kanë investuar në resortin në Qipro.
Në vend që të arrestohej nga autoritetet ruse, Magnitsky, i cili i kishte denoncuar, u arrestua dhe pas 11 muajsh në paraburgim pa gjyq, u gjet i vdekur në burg nga një rrahje. Këshilli i të drejtave të njeriut i Kremlinit tha se kishte prova që Magnitsky ishte rrahur për vdekje, por Vladimir Putin ia atribuoi vdekjen 37-vjeçarit një ataku kardiak. Familja Magnitsky punësoi si avokat Nikolai Gorokhov, i cili do të dëshmonte në gjykatë për rrjetin e korrupsionit. Mirëpo, dy ditë para se të dëshmonte, ai ra nga kati i katërt i një pallati teksa mbante një vaskë!
Pak kohë më vonë, 44-vjeçari Alexander Perepilichny, i cili gjithashtu do të dëshmonte në çështjen për korrupsionin e zyrtarëve rusë, ra i vdekur jashtë shtëpisë së tij, pavarësisht se ishte krejtësisht i shëndetshëm. Siç u bë e qartë nga analizat toksikologjike, ai ishte helmuar.
Akti Magnitsky
Vdekja e Magnitsky ndezi zemërim në SHBA, duke bërë që Kongresi, me iniciativën e Browder, të miratojë një ligj që vendos sanksione ndaj Rusisë duke ndaluar zyrtarët rusë të hyjnë në vend dhe duke ngrirë llogaritë e tyre bankare amerikane. Rezolutat dhe rezolutat mbi abuzimet e të drejtave të njeriut nga Rusia pas vdekjes së Sergei Magnitsky janë miratuar si nga Këshilli i Evropës ashtu edhe nga BE.
Browder ka shkruar një libër, në të cilin ai pretendon se është armiku numër një i Vladimir Putinit, në të cilin atribuohen dy përpjekje për ta vrarë, ndërkohë që denoncoi edhe vdekjet e çuditshme të personave të përfshirë në këtë rast.
Qiproja e dinte, por…
Në vitin 2010, firma ligjore Brown Rudnick, që përfaqësonte Bill Browder, i dërgoi një letër Prokurorit të Përgjithshëm të Qipros, Petros Cleridis, në të cilën ai deklaronte se autoritetet ruse treguan qëllimin e tyre për të kërkuar ndihmë ligjore nga Republika e Qipros në lidhje me ndjekjen e motivuar politikisht të Browder dhe Cherkasov dhe kërkoi që autoritetet qipriote të refuzojnë të zbatojnë kërkesat. Përgjigja e dhënë ishte se Republika e Qipros bashkëpunon me shtetet dhe jo me individët privatë dhe çdo veprim që ajo ndërmerr rregullohet nga detyrime ndërkombëtare dhe dypalëshe.
Që nga viti 2011, autoritetet ruse filluan të bombardojnë Qipron me kërkesa për ndihmë gjyqësore në rastin e Browder, i cili gjithashtu i kërkoi Shërbimit Ligjor të Qipros në 2012 dhe 2014 të kryente një hetim penal kundër kompanive dhe individëve që dyshohej se kishin futur organizata kriminale dhe ka pastruar para përmes kompanive në Qipro. Domethënë, ajo që po zbulohet sot dihej që atëherë. Autoritetet qipriote, pasi përmbushën kërkesën e parë të Rusisë për ndihmë gjyqësore, u informuan për lidhjen e rastit me vdekjen e Sergei Magnitsky dhe ishin politikisht më të kujdesshëm, pavarësisht shprehjeve të vullnetit për të ndihmuar rusët, të cilët pretendonin se po hetonin një çështje në lidhje me blerja e aksioneve të Gazprom.
Më 12 qershor 2013, kreu i atëhershëm i Policisë së Qipros, M. Papageorgiou, në një letër drejtuar ministrit. Gjyqtari Iona Nikolaou, informoi për një mesazh të një dosjeje nga Europol, në të cilën përmendej se kishte informacion në lidhje me refuzimin e Interpolit për të lëshuar një njoftim të kuq të kërkuar nga Federata Ruse ndaj Browder, duke e konsideruar ndjekjen e tij, të motivuar politikisht, për shkak të për përballjen e tij me Vladimir Putinin.
Në nëntor 2013, Asambleja Parlamentare e Këshillit të Evropës, pasi hetoi vdekjen e Magnitsky dhe pretendimet e Moskës mbi aksionet e Gazprom, doli me një raport. Raporti argumentoi se motivimet e Rusisë për ndjekjen penale të Browder ishin politike. Në çështjen Magnitsky, pretendohej se të dyshuarit e identifikuar nga llogaritari i Browder-it kishin marrë rimbursime tatimore të paguara nga kompanitë e Browder-it, të cilat ishin riregjistruar me mashtrim në emrat e kriminelëve të njohur, të cilët thuhej se ishin të lidhur me mjedisin e rusëve.
Sipas ankesave të Magnitsky, organizata kriminale fitoi akses të paligjshëm në dokumentet e kompanive të Browder-it pas “bastisjeve” të kryera nga zyrtarë qeveritarë në zyrat e Kameya, kompania ku ai punonte, në lidhje me akuzat për evazion fiskal. Konkretisht, kompania Kameya, një kompani investimi që i përkiste grupit të kompanive Browder’s Hermitage, me aktivitete në investime në aksione të kompanive ruse, u akuzua për mbajtjen e tatimit në burim mbi dividentët në shumën totale 44,000,000 dollarë, duke zbatuar në mënyrë të paligjshme marrëveshjen e taksimit të dyfishtë midis Qipros dhe Rusisë. Marrëveshja parashikonte një normë të tatimit në burim prej 5%, ndërsa, pa përfitimin e marrëveshjes, norma ishte 15%.
Megjithatë, pretendimi se kompania nuk posedonte certifikatat e kërkuara nga autoritetet qipriote doli të ishte i rremë dhe kështu arrestimi i Magnitsky ishte një organizim. Sa i përket blerjes së supozuar të paligjshme të aksioneve të Gazprom nga kompani të regjistruara në Qipro dhe që i përkasin grupit të kompanive Hermitage Holdings në pronësi të Browder, hetimi i Këshillit të Evropës ka treguar se në kohën e shkeljeve të pretenduara nga Moska, nuk kishte ligj duke ndaluar blerjen dhe shitjen e aksioneve në fjalë.
Dora e padukshme qipriote
Ndërsa ndërkombëtarisht kishte një mobilizim për shkak të vrasjes së Magnitsky në burgjet ruse, në Qipro, një dorë e “padukshme” në Shërbimin Ligjor bëri gjithçka për të ndihmuar Moskën, duke rrezikuar që Republika e Qipros të gjendej përballë komunitetit ndërkombëtar dhe veçanërisht përballë BE-së MOKAS (Njësia për Luftimin e Krimeve të Mbulimit), për meritën e saj, rekomandoi kujdes të madh, pasi konstatoi se kishte “kurthe” në kërkesat ruse. Ai gjithashtu theksoi se rasti kishte çuar në “Aktin Magnitsky” të miratuar në vitin 2012 nga Parlamenti amerikan, dy rezoluta të Parlamentit Evropian në 2010 dhe 2011, një rezolutë të Asamblesë Parlamentare të OSBE-së në 2012 dhe një rezolutë të Asamblesë Parlamentare të Këshilli i Evropës në vitin 2014 me titull: “Mohimi i pandëshkueshmërisë së atyre që janë fajtorë për vrasjen e Magnitsky”.
Pavarësisht klimës ndërkombëtare, Republika e Qipros vendosi të ndihmojë Rusinë vetëm duke plotësuar kërkesat për aksionet e Gazprom-it, pavarësisht se Këshilli i Evropës, pas një hetimi, kishte konstatuar se nuk kishte paligjshmëri. Vlen të theksohet se rasti i aksioneve të Gazprom dhe ai i Sergei Magnitsky kishin të njëjtat parametra. Pasuan komunikime verbale nga Moska, duke kërkuar nga Nikosia që të merren në pyetje punonjësit e një firme ligjore në Nikosia, të sekuestrohen dokumente nga dy firma të mëdha auditimi dhe të sillen hetuesit rusë për të marrë pjesë në hetime.
Rusët, ndër të tjera, kanë transmetuar edhe informacione të rreme në Nikosia, se gjoja pas vdekjes së Magnitsky, procedimi penal ndaj tij ishte ndërprerë. Megjithatë, siç doli ai u gjykua dhe u dënua…pas vdekjes së tij! Kur Shërbimi Ligjor i Qipros u përpoq të plotësonte kërkesat ruse, padia e Bill Browder u ngrit kundër Prokurorit të Përgjithshëm të Qipros dhe me një vendim të ministrit të atëhershëm të drejtësisë, Iona Nikolaos, rusëve iu kërkua të mos dërgonin hetues sipas dëshirës. Browder kërkonte me padinë e tij që të mos plotësoheshin kërkesat ruse.
Shantazhe politike dhe kërcënime
Për shkak se Moska e konsideroi rastin shumë të rëndësishëm, pati një ndërhyrje nga Ministria e Punëve të Jashtme ruse dhe ambasadori i atëhershëm rus në Qipro, Stanislav Osatsi, me kërcënime të mbuluara për të prishur marrëdhëniet Qipro-Rusi dhe në fakt pak para vizitës. nga Presidenti i atëhershëm, Nikos Anastasiades në Moskë.
Në njoftimin e Ministrisë së Punëve të Jashtme ruse, ndër të tjera thuhet se “veprime të tilla të partnerëve tanë qipriotë janë në kontrast të plotë me nivelin dhe natyrën e marrëdhënieve tona dypalëshe ndërshtetërore, të cilat karakterizohen nga një nivel i lartë të besimit dhe ndihmës reciproke, siç dëshmohet nga kontaktet intensive politike në të gjitha nivelet, veçanërisht në nivelin më të lartë”.
Ambasadori rus Stanislav Osatsi ishte më i “qartë” duke thënë se “Browder u transferua në gjykatën tuaj dhe ne mendojmë se në prag të vizitës së Presidentit Anastasiades (në Rusi), kjo është disi, jo aq e mirë, për marrëdhëniet tona dypalëshe”. . Me fjalë të thjeshta zoti Osachi po thoshte që të anashkalohej procesi gjyqësor dhe të plotësohej kërkesa ruse…. sepse përndryshe nuk do të ishte mirë për marrëdhëniet dypalëshe në funksion të vizitës së Anastasiades në Moskë.
Osachi pohoi se Browder “ka vjedhur shumë para nga kompania ruse Gazprom dhe ne po përpiqemi të gjejmë një rrugëdalje dhe mendoj se do ta bëjmë”.
Ministri i atëhershëm i Drejtësisë i Qipros, Ionas Nikolaou, i ishte përgjigjur Ministrisë së Jashtme ruse me deklaratën e tij duke thënë se “respektimi i gjyqësorit dhe zyrtarëve të tij është një detyrim i autoriteteve, i imponuar nga shteti i së drejtës”.
Discussion about this post