Nga Ilir Kadia
Një çast mbyll sytë e them me vete :Po sikur të mos ish Elez Biberaj?! Dhe fill nga kujtesa më bien si gjethe të thara imazhet me bariun që nën gunë dëgjonte zërin e Elezit që fliste për çfarë ndodhte në Rumaninë e Çausheskut, që rrëfente për rënien e murit të Berlinit, që përcille dyndjet nëpër ambasadat në Tiranë, që intervistonte Rexhep Qosen për ikjen e Kadaresë.
Pastaj Gramoz Pashkon për gropën ekonomi socialiste, studentët që klithnin për liri-demokraci me Azem Hajdarin me shokë shumë, pastaj punëtorët e Valias me shalle të kuq lidhur ballit në zgafella qymyri e deri pikimin në det të lotëve të emigrantëve që linin Atdheun pastaj krismat e marsit të çmendur që pushkatonte qiellin e 97’… e pastaj….!
Pa zërin e Elezit kujtimet do ishin si sy të verbër! Edhe të sotmet!
Në 100 vjetorin e Pavarësisë, në Pallat të Brigadave, Elezi kish në krah gruan veshur me fustan të kuq! Zëri yt Elez rrëzoi komunizmin,i thashë! Thuama edhe njëherë në sy të gruas,mu lut Elezi buzagaz! Gëzuar 80 vjetorin “Zëri i Amerikës”!
Discussion about this post