Psikoterapistja amerikane, e njohur për qasjen e saj ndaj terapisë familjare, Virginia Satir thoshte se një personi i duhen katër përqafime në ditë për të mbijetuar, tetë për të jetuar mirë dhe dymbëdhjetë për të qenë i lumtur.
Domosdoshmëria dhe rëndësia vendimtare e përqafimeve konfirmohet edhe nga rezultatet e hulumtimit mbi fëmijët që u rritën në një jetimore.
Hulumtimi tregoi se grupi i fëmijëve që merrnin përqafime të përditshme nga kujdestarët e tyre në tre takime të shkurtra me ta, paraqisnin tregues më të mirë të rritjes dhe më pak vulnerabilitet ndaj sëmundjeve, krahasuar me pjesën tjetër të fëmijëve.
Psikoterapisti Iakovos Martidis thekson sa më sipër, duke theksuar se e gjithë kjo përputhet me rezultatet e hulumtimit 80-vjeçar të Harvardit të publikuar së fundmi dhe zbulon se ajo që i bën njerëzit të lumtur është cilësia e marrëdhënieve. që kanë me të tjerët dhe jo famë, para dhe bukuri.
“ Rëndësia e përqafimeve në jetën tonë është vendimtare, pavarësisht nëse jemi fëmijë apo të rritur. Përqafimi do të thotë pranim, inkurajim, dashuri dhe është një nevojë themelore e njeriut. Kur njerëzit përqafohen me butësi, ata lëshojnë hormonin oksitocinë, i cili shoqërohet me ndjenjën e qetësisë, ndërsa nivelet e kortizolit, që konsiderohet hormoni i stresit, ulen. Në të njëjtën mënyrë, megjithatë, mund të funksionojë edhe një bisedë si “bravo”, “Jam i lumtur për ty”, “më vjen mirë të jem me ty”, “sa i shijshëm ushqimi që ke bërë”. Të gjitha këto janë “përqafime” dhe për fat të keq ne zakonisht jemi mjaft dorështrënguar me këtë lloj reagimi. Nuk themi kollaj “faleminderit”, nuk nxjerrim kollaj një pjesë pozitive të tjetrit. Ne zakonisht theksojmë çdo gjë që nuk është në rregull me ne”, shpjegon zoti Martidis.
Përqafoni fëmijët tuaj
Ai e cilëson si shumë të gabuar perceptimin që mbizotëronte në të kaluarën dhe u bëri thirrje prindërve që të mos përqafojnë fëmijët me arsyetimin se do të llasohen.
“Fëmijët nuk duan vetëm një përqafim, por kanë nevojë për të. Dhe kur duan diçka, e shprehin duke qarë. Në atë moment, nëse nuk e marrin përqafimin, do të ndihen të pafuqishëm, të pasigurt dhe të vetmuar dhe do të ndihen sikur nuk mund t’i besojnë prindit të tyre”, shtoi ai.
Sipas z. Martidis, prekja dhe përqafimi që prindërit u ofrojnë fëmijëve të tyre, stimulon organizmin e fëmijëve dhe i ndihmon ata në zhvillimin e tyre të shëndetshëm psikosomatik. Në një nivel më të gjerë, prekja ka qenë në qendër të trajtimeve të tilla si kalërimi terapeutik i aplikuar në rehabilitimin motorik dhe social të personave me dhe pa aftësi të kufizuara dhe ka përfitime në përmirësimin e shëndetit dhe jetës së tyre.
Sot, ndryshe nga dikur, kur prioriteti i brezave të mëparshëm ishte mbijetesa, interesi i prindërve – dhe jo vetëm – përqendrohet në çështje, siç është rëndësia e përqafimeve, ndërsa të shumtë janë ata që pyetjet e lidhura me to i drejtojnë ekspertëve.
Discussion about this post