Mbi një orë ka zgjatur takimi që Sekretari Amerikan i Shtetit, Anthony Blinken pati me presidentin e Autoritetit Palestinez, Mahmud Abbas gjatë vizitës së tij të jashtëzakonshme në Bregun Perëndimor.
Ata të dy, siç raporton Sky News, nuk iu drejtuan mediave. Një zëdhënës i Abbas tha se presidenti i Autoritetit Palestinez i kishte thënë Blinken se duhet të kishte një “armëpushim të menjëhershëm” dhe fluksin e ndihmave humanitare në Gaza.
Ndërkohë, diplomati i lartë amerikan riafirmoi angazhimin e vendit për ofrimin e ndihmës jetike dhe rifillimin e shërbimeve thelbësore në Gaza, sipas zëdhënësit të Departamentit të Shtetit, Matthew Miller. Ai gjithashtu e bëri të qartë se palestinezët nuk duhet të zhvendosen me forcë.
Të dy “diskutuan përpjekjet për të rivendosur qetësinë dhe stabilitetin në Bregun Perëndimor”, tha z. Miller, “duke përfshirë nevojën për t’i dhënë fund dhunës ekstremiste kundër palestinezëve dhe për t’i mbajtur përgjegjësit përgjegjës”.
Është hera e parë që sekretari amerikan i shtetit viziton Bregun Perëndimor të pushtuar që nga fillimi i luftës më 7 tetor, i shkaktuar nga një sulm i përgjakshëm i Hamasit në tokën izraelite, pas disa vizitave në Izrael dhe Jordani.
Vihet re se zoti Blinken u largua sot pak pas orës 13:30 nga Tel Avivi për të vizituar sot Turqinë pasi Ministria e Jashtme turke konfirmoi vizitën e Sekretarit Amerikan të Shtetit më 5 dhe 6 nëntor në Ankara.
Ndërkohë në klimën shumë të rëndë që presidenti turk ka krijuar me sulmet e ashpra jo vetëm ndaj Izraelit, por edhe ndaj SHBA-së dhe Shantazhi i vazhdueshëm për anëtarësimin e Suedisë në NATO, Sekretari Amerikan i Shtetit Anthony Blinken merr përsipër një mision jashtëzakonisht delikat dhe të vështirë. Të mbajë Turqinë në rrugën e bashkëpunimit dhe mirëkuptimit me Perëndimin.
Vizita e Blinken në Ankara sot dhe nesër ishte problematike edhe në njoftimin e saj. Fillimisht lajmi i vizitës u zbulua nga agjencia shtetërore Anadolu, por në programin zyrtar të A. Blinken nuk ishte përfshirë Ankaraja dhe më në fund, ndërkohë që ministri i Jashtëm amerikan kishte vizituar tashmë Izraelin dhe Jordaninë, u njoftua se më në fund do të shkonte në Ankara.
Gjatë kësaj periudhe vazhdoi retorika e ashpër dhe e mprehtë e Erdoganit kundër Perëndimit në tërësi, por me sulme të forta kundër politikës amerikane jo vetëm në luftën në Gaza, por edhe në rajon në tërësi.
Anthony Blinken dhe së dyti këshilltari për Sigurinë Kombëtare T. Sullivan janë ata që kanë marrë përsipër të ruajnë kanalin e komunikimit me Turqinë, pasi presidenti Biden shmang sistematikisht jo vetëm takimin, por edhe bisedën me telefon me presidentin turk.
Vendimi i Blinken për të vizituar më në fund Ankaranë u detyrua nga e para, pasi Uashingtoni dëshiron të shikojë nga dora e parë qëllimet e qeverisë turke dhe të hetojë nëse ndryshimi i dukshëm i fundit i Erdoganit , i katalizuar nga zhvillimet në Gaza, është një nga taktika e zakonshme e Erdoganit. dhe lëvizjet e shënuara ideologjikisht ose sinjalizojnë një ndryshim të thellë drejt asaj që Erdogan e sheh si hegjemoninë rajonale të Turqisë me autonomi strategjike.
Për amerikanët, të cilët shohin dy fronte të vështira, atë në Ukrainë dhe tani atë në Gaza, duke thithur forcat dhe kapitalin diplomatik nga ballafaqimi me rivalin e tyre kryesor Kinën, largimi i aleatëve kritikë si Turqia është një problem i madh.
SHBA i kushton një rëndësi të veçantë rolit të Turqisë në marrëveshjen e grurit të Detit të Zi dhe në shmangien e një krize globale ushqimore, por edhe sepse kjo është e vetmja alibi për të justifikuar lidhjen e saj me Rusinë, nga e cila përfiton ekonomikisht dhe diplomatikisht, ndërsa e gjithë Evropa dhe Evropa dhe vendet e tjera po paguajnë një çmim të rëndë për vazhdimin e luftës.
Shpërthimi i Erdoganit për luftën në Gaza i referohet retorikës… Nasrallah me anti-izraelit në kufi me antisemitizmin dhe përmbajtjen intensive antiperëndimore. Dhe kjo retorikë ndez një klimë islamike dhe anti-perëndimore jo vetëm në opinionin publik turk, por edhe në të gjithë botën myslimane dhe në komunitetet myslimane të Evropës.
Për burokracinë e Departamentit të Shtetit dhe Pentagonit, imazhi i Erdoganit duke ngritur flamuri Islam kundër Izraelit dhe Perëndimit zgjon makthet e humbjes së Iranit. Dhe kjo burokraci po kërkon mënyra që Turqia të mos gjendet në një orbitë centrifugale.
Blinken duhet të bindë Ankaranë se qëndrimi i saj për të mbështetur Izraelin nuk është kundër palestinezëve, por se Hamasi dhe organizatat e tjera terroriste nuk mund të mbajnë valvulën e paqes apo të luftës në Lindjen e Mesme.
Dhe se Perëndimi menjëherë pas përfundimit të konflikteve do të nisë një përpjekje serioze për zgjidhjen e çështjes palestineze. Megjithatë, me faktet e sotme në terren, edhe amerikanët e kuptojnë se kjo është tërësisht teorike, kur Izraeli, në përpjekjet e tij për të shfarosur Hamasin, rrafshon Gazën me shumë viktima civile dhe shkatërron infrastrukturën që do ta bëjë zonën të pabanueshme pas luftës.
Erdogan megjithatë është i zemëruar sepse konsideron se po tentohet të bllokohet Turqia nga planifikimi i ditës së nesërme në rajon.
Turqia nuk u ftua në takimin e A. Blinken të shtunën me ministrat e jashtëm të vendeve arabe në Jordani, ndërsa Ankaraja nuk u përfshi në ndalesat e dy turneve të mëparshme të ministrit të jashtëm amerikan në rajon.
Me dëshirën e dëshpëruar për të siguruar një rol të nesërmen, duke u thirrur edhe në të kaluarën osmane të Gazës, zoti Erdogan sheh me shqetësim se ai është përjashtuar nga përpjekjet ndërmjetësuese për lirimin e pengjeve si dhe nga konsultimet mes shteteve arabe.
Kështu zbulon dhe promovon idetë për statusin e Fuqive Garantuese (ai përmendi Qipron si shembull), duke përfshirë Turqinë në to. Diçka që vështirë se do ta pranonin vetë arabët dhe sigurisht vetë Izraeli.
Përjashtimi i Turqisë nga përpjekjet për t’u përballur me një krizë të rëndësishme rajonale, së cilës i ka dhënë një përmbajtje fetare-ideologjike, do të përbënte gjithashtu një disfatë personale për liderin turk dhe vizionin e tij për Turqinë si fuqi rajonale.
Megjithatë, ministri i Jashtëm amerikan do të ketë në axhendë edhe dy “gjemba”. Turqia, duke parë rikthimin e SHBA-së në rajon, është e shqetësuar se në këtë mënyrë do të ruhet dhe forcohet mbështetja e Uashingtonit për luftëtarët kurdë të SDF-së në Sirinë Veriore, temë të cilën ajo e ngre vazhdimisht në ndërhyrjet e saj publike si deklaratat se ” SHBA po derdh naftë në zjarr” nuk ka të bëjë vetëm me Gazën, por edhe me Sirinë. Në këtë çështje, megjithatë, ai nuk ka asgjë për të pritur nga A. Blinken.
Sekretari amerikan i Shtetit në këtë klimë të rëndë do të përpiqet të nxjerrë angazhimin e liderit turk se gjysma e hapit që ai hodhi pas kaq muajsh poshtërimi të Aleancës, për pranimin e Suedisë në NATO do të përfundojë menjëherë.
Protokolli i anëtarësimit të Suedisë u nënshkrua nga Presidenti Erdoğan dhe u përcoll në Asamblenë Kombëtare, por është ngelur në Komitetin e Punëve të Jashtme dhe nuk ka arritur ende në Plenare. Presidenti turk dhe me deklaratat e tij të kthimit nga Astana tregoi se do të vazhdojë të luajë ashpër shantazhe, duke iu referuar parlamentarëve të vetëdashur për të marrë vendimin përfundimtar.
Duke kujtuar se Marrëveshja F16 varet edhe nga miratimi i senatorëve dhe kongresmenëve amerikanë.
A. Blinken mund të shprehë publikisht mbështetjen e qeverisë së tij për zbatimin e marrëveshjes F16, por ai nuk mund t’i ofrojë asnjë garanci Ankarasë.
Aq më tepër që retorika antiperëndimore e Erdoganit dhe klima antiamerikane që ai po krijon në Turqi dhe botën myslimane, kanë shkaktuar reflekset edhe të atyre anëtarëve të Kongresit që nuk ishin kundër shitjes së F16-ve.
Duke mos pasur një përgjigje se kur do të ndalojnë operacionet në Gaza, as për ndonjë rol specifik të Turqisë në ditën e pasluftës dhe me pjesën tjetër të fronteve të hapura, operacioni i zbutjes që z. Blinken po tenton në Ankara është i lartë. rreziku dhe pritshmëritë e ulëta.
Discussion about this post