Konservatore që në rini/ Mund të bëhet kryeministre e Italisë, kush është Giorgia Meloni

Liderja që udhëheq ekstremin e djathtë në Itali, Giorgia Meloni ka deklaruar se nëse do të bëhej kryeministrja e parë femër, do të ishte e nderuar.

Sipas sondazheve, thuhet se partia e saj “Vëllezërit e Italisë” do të marrë më shumë vota në zgjedhjet e parakohshme që do të mbahen të dielën e 25 shtatorit.

Forca politike kryeson një bllok të krahut të djathtë, që përfshin gjithashtu partitë e Matteo Salvinit dhe Silvio Berlusconit. Ky i fundit është gjithashtu një kandidat favorit për të triumfuar.

Kjo do të thotë se Italia, e cila ka parë 67 qeveri që vijnë dhe ikin që nga Lufta e Dytë Botërore, mund të drejtohet nga një grua për herë të parë.

“Me siguri do të ishte një hap përpara”, tha Meloni në një deklaratë për Euronews.

“E përkufizova si thyerje të “tavanit të qelqtë”, që ekziston ende në shumë vende perëndimore, jo vetëm në Itali, duke i penguar gratë të arrijnë role të rëndësishme publike në shoqëri. Do të ishte një nder për mua të isha e para që do ta thyeja këtë tabu në vendin tim.”

Kundërshtar të Melonit, Salvinit dhe Berlusconit janë koalicioni i krahut të majtë, i dominuar nga Partia Demokratike dhe një pjesë e vogël e partive të tjera më të vogla.

E udhëhequr nga ish-kryeministri Enrico Letta, PD ka një qëndrim gjerësisht të moderuar, pro-evropian dhe kundërshton ashpër Putinin dhe luftën në Ukrainë.

Duke shmangur binarin politik majtas-djathtas është Lëvizja Pesë Yje (Movimento 5 Stelle; M5S), e cila kandidon edhe një herë si një parti e pavarur. Ish-kryeministri Giuseppe Conte është lideri i saj.

Kush është Giorgia Meloni?

E rritur kryesisht nga nëna e saj, dhe mungesa e një figure të fortë mashkulli si babai në familje ka formuar pikëpamjet e saj, Meloni është lindur dhe edukuar në Romë.

Ajo eshte 45 vjec.

Një konservatore kombëtare thellësisht e përkushtuar që nga rinia e saj, Meloni u rrit në Garbatella të Romës, një lagje e tensionuar, e klasës punëtore me një traditë të fortë të krahut të majtë.

Në vitin 1992, Meloni iu bashkua Lëvizjes Socialiste Italiane tashmë të zhdukur (Movimento Sociale Italiano, MSI) kur ishte 15-vjeçare dhe, pas vitesh aktivizmi plot pasion, krijoi një hapësirë ​​për vete në arenën politike italiane.

Në vitin 2013, Brothers of Italy – trashëgimtari indirekt i MSI-së – u themelua si një parti dhe Meloni shpejt u ngjit në radhët e saj për t’u bërë presidentja, duke e ngritur nga të qenit një forcë e vogël e shtypur mes partive më të mëdha të koalicionit të krahut të djathtë, në forca më e madhe e bllokut.

Një koment i zakonshëm për të është se, si lidere e një partie dikur të vogël politike, ajo është e papërvojë.

“Shumë prej nesh [në Brothers of Italy] kanë shërbyer tashmë në qeveri; Unë isha ministrja më e re në historinë e Republikës Italiane kur shërbeva në qeverinë e fundit të qendrës së djathtë”, tha ajo për Euronews, duke treguar rolin e saj si ministre e rinisë në kabinetin e Berlusconit nga viti 2008 deri në 2011.

“Ne kemi një klasë sunduese me përvojë dhe të besueshme,” shtoi ajo.

Kritikët e Melonit akuzojnë gjithashtu partinë e saj se strehon apologjetë fashistë, një pretendim që ajo e mohon.

Historiani dhe eksperti kryesor i politikës fashiste, profesor Andrea Mammone nga La Sapienza, e përshkroi partinë e saj si “në përputhje me traditën neofashiste”.

Së fundmi, Vëllezërit e Italisë pezulluan një kandidat sicilian për komentet në mediat sociale që ai kishte bërë duke lavdëruar liderin nazist Adolf Hitler.

“[E jona] është partia e konservatorëve italianë,” tha ajo. “Ne jemi një krah modern i djathtë qeveritar, i cili sot në Itali qeveris 15 nga 20 rajone dhe qindra bashki.

“Unë jam gjithashtu udhëheqësja e Partisë Konservatore Evropiane (ECR), së cilës i përkasin edhe kryeministrat e Polonisë dhe Republikës Çeke dhe që ka lidhje të ngushta me konservatorët britanikë, republikanët amerikanë dhe Likud izraelit,” shtoi ajo.

Meloni gjithashtu kundershton disa prej fenomeneve që ajo i percepton si kërcënues për qytetërimin perëndimor, duke filluar nga ato të “lobeve LGBT” dhe “ideologjisë gjinore” — ekzistencën e së cilës kritikët e saj e kundërshtojnë rrënjësisht — dhe islamizmit radikal.