Nida Balliu ka kaluar detin në vitin 1997 me familjen e saj kur nuk ishte as dy vjeç. Më pas mbërritja në Tortora, në Kalabri dhe aksidenti i vitit 2015 që e çoi në koma. Por ajo ka rilindur gjatë gjithë kohës dhe tani është bërë një sipërmarrëse.
Nida Balliu është 27 vjeç, jeton në Kalabri dhe për dy ditë, në mes të pandemisë botërore, do të kurorëzojë ëndrrën e saj të jetës: të bëhet sipërmarrëse e vetes duke hapur një biznes të sajin , pasi ka kaluar gjysmën e jetës duke u munduar për të mësuar. Por historia e saj është diçka më shumë, është jeta që triumfon mbi vdekjen dhe paragjykimet. Është historia e një vajze me origjinë shqiptare e lindur për herë të dytë në një gomone në mes të detit , e cila sfidoi fillimisht racistët dhe më pas errësirën dhe sot mund të festojë një kapitull të ri të ekzistencës së saj, shkruar me djersën e ballitdhe vendosmërinë.
Mbërritja në Itali me varkë
Nida nuk e mban mend atë udhëtim shprese në një varkë të mbushur me njerëz. Ishte viti 1997 dhe ajo nuk kishte mbushur as dy vjeç. Nënë Mimoza dhe babai Arti , për të gjithë Tano, po iknin nga uria nga një Shqipëri e goditur në atë kohë nga rënia e komunizmit dhe krimi i përhapur. Ata donin të fillonin sërish një jetë me dy vajzat e tyre të vogla dhe të shtyrë nga nevoja, hipën në një gomone që kalonte detin për orë të tëra, pa asnjë garanci. Ishte si të luani ruletë ruse, ishte si të hidheshim në boshllëk. Përfundimisht, e rraskapitur, por e gjallë, familja Balliu mbërriti në portin e Barit, ku fatmirësisht u pritën dhe shpëtuan nga vullnetarë. Ajo natë ishte fillimi i jetës së dytë.
Ardhja në Kalabri
Jetonin, por pa çati mbi kokë, as një qindarkë në xhep dhe me dy vajza për të ushqyer. Por pak ditë më vonë, fati i çon në Kalabri, në Tortora, në bregun tirren të Kozencës. Mimoza flet pak italisht, rri në shtëpi për të rritur dy vajzat me forcën e një luaneshe, ndërsa babi Tano përvesh mëngët dhe kërkon punë. Bëhet punëtor ndërtimi dhe me rrogën e tij garanton më në fund një jetë dinjitoze për familjen e tij, duke u përpjekur të fshijë vitet e errëta. Ndërkohë Nida rritet dhe shkon në shkollë. Pikërisht këtu ajo has për herë të parë gjëra të zakonshme dhe paragjykime, si rezultat i injorancës. Nida është shqiptare dhe nuk mund të qëndrojë në Itali. Por kush e tha këtë? Vajza ngre supet dhe nuk i interesojnë ato fjalë, ka të tjera gjëra për të menduar, si për shembull realizimin e ëndrrave të saj. Fatmirësisht janë episode të izoluara, në Tortora janë të gjithë dashamirës dhe e pritën familjen Balliu si duhet ndaj çdo njeriu, me dashuri dhe respekt. Veçanërisht, Jolanda Maceri dhe Don Antonio Rossi . Sot ata të dy janë zhdukur, por kujtimi i tyre është më i gjallë se kurrë.
Fillimisht puna, pastaj koma
Nida është një vajzë me vetëbesim, e cila e di shumë mirë se çfarë është sakrifica dhe i ka idetë shumë të qarta. Kështu që në moshën 13-vjeçare ajo në mënyrë të pavarur vendos të kërkojë edhe një punë. Fillon të frekuentojë lokalet e zonës, i pëlqen të jetë në kontakt me të tjerët, ato lojëra aromash, tingujsh dhe ngjyrash e bëjnë të lumtur. Ajo perfeksionon veten, ndjek shkollat e specializimit, derisa mbërrin në një restorant në qendër të Praia a Mare, i cili do të bëhet shtëpia e saj e dytë për të. Gjithçka duket se po shkon mirë, derisa një ditë në 2015-ën ekzistenca e saj kthehet sërish përmbys. Teksa shkon në punë me një motoçikletë, një makinë e përplas dhe Nida përfundon në koma. Por edhe në atë rast ajo nuk pushon së luftuari. Ajo rihap sytë katër ditë më vonë dhe me gjithë lëndimet në të gjithë trupin, pak më shumë se një muaj më vonë ajo ngrihet përsëri në këmbë. Gjëja që i mungonte më shumë, thotë ajo, ishte puna.
Biznesi i ri
Është shtatori i një viti më parë. Italia dhe bota po përballen me një nga periudhat më të vështira në histori, por entuziazmi i Nidës nuk shuhet. A mendoni se tani është koha për të hapur vendin tuaj. Dhe kriza? Pandemia? Infeksionet? Durim, ajo është mësuar të përballet me stuhitë, nuk përmbahet as këtë herë. Tetë muaj më parë ideja bëhet një vendim i pakthyeshëm, 26-vjeçarja niset në kërkim të një vendi për të menaxhuar dhe e gjen pikërisht në qytetin e ishullit Dino. Është një lokal, tashmë i pajisur me të gjitha, do të mjaftonte të vinte çelësin në derë dhe të fillonte t’u shërbente klientëve. Por për Nidën do të duhen disa javë që të jetë gati. Inaugurimi është caktuar për të shtunën e 5 dhjetorit Kanë mbetur më pak se 48 orë për t’u hapur dhe Nida duk është më njësoj. Ajo ka bërë një rrugë të gjatë që kur mbërriti në atë gomone 25 vjet më parë, duke rrezikuar jetën e saj dhe ka ende shumë përpara. Falë kokëfortësisë së saj, sot e ardhmja është më e ndritshme se kurrë për të.
Discussion about this post