Frika e një zgjerimi me përmasa shumë më të mëdha se sa ka progresuar deri tani, e skandalit incenerator ka detyruar sërish kreun e Qeverisë së grave që të hedhë “ushqim fake” diku gjetkë, për të spostuar totalisht vëmendjen. Dhe përsëri, një diçka e tillë dha efekt. Madje, shumë herë më të madh se sa rastet e mëparshme. Një mendje cinike, një lëvizje diabolike kjo e të besuarve të Ed Ramës, kthyen sërish vëmendjen diku tjetër, duke lënë çështjen e inceneratorëve si një histori ku vjedhja ka ulëritur, por ku impakti publik i të vjedhurve mbeti në nivele mediokre.
Dhe mjeshtri hyri sërish “në lojë”: Hedh për ushqim dhe dëfrehet me këtë milet, me këtë kope pa opozitë, ose me opozitë të toksikuar nga patriarku i PD ndër vite. Shifra, paga, emra, lista, nivele pagash, emra VIP dhe misioni u përmbush. Krahas kësaj, edhe nisma e vetë Ramës për bashkëbisedimin fiktiv me kombin, përsëri iu bashkëngjit një strategjie afatshkurtër me shumë efekt, të menjëhershëm.
Populli u mpi me pagat që merr një gamë e madhe, por harroi që u vodh në mënyrë kafshërore nga plehrat e plehrave, për plehrat dhe rehabilitimin e tyre. Që në fakt, një rehabilitim të tillë duhet ta bëjë… SPAK. E nëse deri para pak ditësh prangat po trokisnin edhe në zyrën fare afër Ramës, atë të Bardh Agaçit, menjëherë Rama ndërron skemë dhe hidhet në ofensivë në 4-3-3: Vëmendja kalon te sistemi i pagave që është bërë publik, dhe që menjëherë zeroi memorien e skandalit të madh të inceneratorëve, ku gropa në buxhetin e shqiptarëve ishte e frikshme dhe ku shqiptarët janë vjedhur në mënyrë njëqindfish të frikshme.
Një histori e tillë që s’ka prokuror botëror ta amortizojë do të shtrinte valën e madhe të arrestimeve në seancën e dytë, por menjëherë “ampula” Rama dërgon vëmendjen dhe jehonën te gjëra kejtësisht prive’, dhe shqiptarët tashmë kanë kaq ditë që merren me llogje: Sa merr Çiljeta, po Zajmina, po Batoni, po Ols Rama… etj etj etj… Efekti ishte i llahtarshëm dhe inceneratorët tashmë në një mënyrë apo tjetër u harruan. Sepse në kahun tjetër edhe vetë oligarku me njollë të fortë amerikane, Saliu i ultimatumeve ka thyer në mes opozitën, ku Basha duket nuk ka forcën reale të vazhdojë të godasë një aferë, ku vjedhja nuk përbën lajm më.
E megjithatë, presioni mbi drejtësinë duhet të jetë konstant dhe në nivele realisht të larta: Database i pagave është thjeshtë dhe vetëm një mekanizëm për të çuar vëmendjen e madhe diku tjetër. Shtuar edhe atmosferën e festave, shtuar edhe tollovinë opozitare, atëherë grabitja e madhe publike nuk quhet më e tillë, por thjesht një “lapsus” teknik me miliona e miliona euro të marra nga shqiptarët e të çuara tek disa individë me porosi për t’i çuar tek disa individë me porosi për t’i çuar në stacionin e fundit: Në Surrel!
Discussion about this post