Nga Andi Bushati
Në debatin e hapur së fundi, atë se deri në ç’pikë mediat tona i thonë të vërtetën publikut, ishte tejet interesante të shikoje se si u pasqyrua vendimi për shpalljen investitor në Shqipëri, të dhëndrit të Donald Trump, vetëm pak ditë përpara sesa ai të marrë detyrën në shtëpinë e bardhë. Një pjesë e artikujve të atyre që janë pranë rilindjes, e shitën këtë si një vendim të qeverisë. Disa edhe më detajistë për fakte formale, e pasqyruan si një akt që u ndërrmor nga Komiteti i Investimeve Strategjike.
Në fakt, për të qenë të thjeshtë dhe të vërtetë, duhet thënë se kjo nuk është, as pasojë e politikave zhvillimore të qeverisë, as fryt i studimeve, se cilët biznesmenë plotësojnë kushtet që të marrin favore. Ky është një vendim individual i Edi Ramës, për arsyet e veta personale.
Ka më shumë se një argument që e mbështet këtë pohim. Së pari, Jared Kushneri, njësoj si dhe Grenelli, kanë zbarkuar në Shqipëri tranzit nga Serbia e Vuçiçit. Njësoj si Alabari që u hodh në Durrës pas projektit Beogradi përballë ujit, njësoj si Tony Blair që shërbën si lobist i të dy autoktatëve, njësoj si kompanitë e njëjta të sondazheve dhe fushatave, kryeministri shqiptar dhe presidenti serb përdorin kanale të përbashkët, për të arritur qëllimet e tyre. Edhe projekti Zvërnec-Sazan, është i lidhur ngushtësisht, me atë që Kushner dhe Grenell do ndërtojnë mbi gërmadhat e ish-miniistrisë së mbrojtjes së bombarduar nga NATO, në qendër të kryeqytetit serb.
Pra, ai është një grep që Vuçiç dhe Rama kanë përdorur për tu afruar me presidentin e sapozgjedhur. Rik Grenell, si njeriu i negociatave për ndarjen e Kosovës, dhe miku i ngushtë i Vuçiçit, thjeshtë ka shërbyer si lehtësuesi i këtij deal-i politik.
Por historia nuk përfundon këtu. Për ta mbrojtur rezultatin e dakordësuar me Beogradin, shefi i qeverisë ka përdorur edhe biznesmenë vendas. Sipas skemës së korruptimit të McGonigalit, qëlllimi i tyre ka qenë i qartë, ti’a ngulisin Ivankës, Jaredit etj, idenë se Shqipëria e vogël është një parajsë ku askush nuk del me xhepat bosh.
Nuk ka asnjë dyshim se Edi Ramës i duhej dëshpërimisht që kjo lidhje të funksiononte, pas largimit të një administrate demokrate që përqafoi linjën e masakrimit të opozitës politike në Shqipëri dhe sidomos pas rekordeve të llahtarshme të deklaratave anti Trump që i ruhen në arkiva. Jo më kot, komisioni i senatit amerikan që hetonte konfiktin e interesit ka pëmendur shpenzimet e parave në hotelin privat të presidentit miliarder, në Uashington, dhe tratativat e fundit me Kushnerin. Kreu i këtij komisioni, Ron Wyden, ngriti shqetësimin se këto mund të qenë përpjekje për ndikim të drejtpërdrejtë mbi familjen Trump nga Shqipëria dhe Serbia.
Natyrisht që indiciet janë sheshit. Por ato bëhen më të forta edhe po të shikosh pikturën e madhe. Njësoj si në këtë rast, Edi Rama ka ndërmarë të tilla aventura personale edhe për ardhjen e afganëve të braktisur nga SHBA në dorë të talebanëve edhe për muxhahedinët, ashtu siç ka përgënjeshtruar vetveten kur thoshte se Shqipëria nuk do shërbente si kamp azilantësh, për vendet e pasura dhe pastaj i dhuroi sovranitetin e vendit Giorgia Melonit.
Pra, vështirë të kesh dyshime nëse vendimi i fundit i Komitetit të Investimeve Strategjike, është thjeshtë një lojë personale. Ai vjen pikërisht tani, kur aq të dashurit aleatë demokratë në ShBA, po largohen nga pushteti. Ai vjen pak ditë para se Donald Trump ta rimarë atë.
Por, sado që ky vendim të duket i lidhur me zgjedhjet e 5 nëntorit dhe me inagurimin e 20 janarit, në mënyrë paradoksale ai e ka burimin tek sfida jonë e 11 majit. Sepse aty shqiptarët do kenë si alternativë, pothuajse të vetme, një njeri që fal llokma nga atdheu, për të vazhduar ta sundojë edhe më brutalisht.
Discussion about this post