Në Greqinë e lashtë, duket se njerëzit kishin pikëpamje shumë më negative në lidhje me tatuazhet, sesa shumë njerëz sot.
Tatuazhet, si traditë, u zhvilluan në Greqinë e lashtë si një mënyrë për të ndëshkuar dhe identifikuar kriminelët dhe të dëbuarit.
Njerëzit që kryenin krime iu bëheshin tatuazhe në pjesë të dukshme të trupit, si në ballë, me simbole ose shkronja që tregonin natyrën e krimit të tyre.
Sipas historianit të lashtë grek Herodot , grekët e lashtë zhvilluan këtë metodë të ndëshkimit të kriminelëve nga Persianët, të cilët shpesh përdornin tatuazhe mbi kriminelët dhe robërit e luftës.
Persianët iu bënin tatuazhe dezertorëve grekë dhe ato shenja i pengonin ata të ktheheshin në Tebë pas disfatës së Persianëve.
Athinasit iu bënë tatuazh bufin, simbolin e qytetit të tyre, në balli të burgosurve Samianë pasi i mundën në betejë.
Kur forcat samiane fitonin kundër athinasit në një betejë tjetër, ata iu bënë tatuazhe në ball athinasve anijet luftarake Samiane.
Grekët e konsideronin gjerësisht tatuazhin si një praktikë të huaj dhe njerëzit me tatuazhe që hasnin më shpesh nuk ishin grekë.
Tatuazhet si masë ndëshkuese vazhduan në Greqinë e lashtë derisa krishterimi u bë feja dominuese në vend.
Perandori Konstandini I në fakt ndaloi tatuazhet e fytyrës në vitin 330 pas Krishtit, duke i dhënë fund praktikës së tatuazhit të kriminelëve si dënim në Greqi.
Ai argumentoi se meqenëse njeriu u krijua sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë, ndotja e fytyrës ishte një fyerje për Vetë Zotin.
Në shekullin e tetë, tatuazhet në tërësi u ndaluan për shkak të lidhjeve të tij me paganizmin nga Këshilli i Dytë i Nikesë.
Discussion about this post