Një studim i ri ka zbuluar se baballarët që kanë kaluar një fëmijëri me stres të lartë mund të mbajnë gjurmët e atyre eksperiencave në qelizat e tyre të spermës, duke sugjeruar se trauma e kaluar mund të ketë ndikim edhe tek brezat e ardhshëm.
Studimi, i publikuar në revistën shkencore Molecular Psychiatry, shqyrtoi epigjenetikën e spermës së baballarëve që kishin kaluar periudha të rënda stresi gjatë fëmijërisë.
Epigjenetika studion ndryshimet në shprehjen e gjeneve pa ndikuar në kodin gjenetik bazë. Këto ndryshime mund të shkaktohen nga faktorë të jashtëm, si ambienti dhe eksperiencat jetësore.
Epigjenetika na tregon se cilat gjene janë aktive dhe cilat jo”, tha Dr. Jetro Tuulari, autor kryesor i studimit dhe profesor në Universitetin e Turku-s në Finlandë. “Studimi ynë ngre pyetje mbi faktin nëse e kemi kuptuar plotësisht mekanizmin e trashëgimisë gjenetike.”
Hulumtimi analizoi spermën e 58 individëve, duke u fokusuar në dy lloje shenjash epigjenetike: metilimi i ADN-së dhe ARN-të e vogla jo-koduese.
Metilimi i ADN-së është një proces kimik që ndikon në aktivizimin ose fikjen e gjeneve. ARN-të e vogla jo-koduese ndikojnë në rregullimin e shprehjes së gjeneve.
Pjesëmarrësit u rekrutuan nga FinnBrain Birth Cohort, një studim që analizon faktorët mjedisorë dhe gjenetikë që mund të ndikojnë zhvillimin e fëmijëve.
Për të matur nivelin e stresit në fëmijëri, studiuesit përdorën “Trauma and Distress Scale” (TADS), një pyetësor i cili mat eksperiencat e neglizhencës emocionale, dhunës fizike dhe seksuale.
Rezultatet treguan se burrat që kishin kaluar një fëmijëri të vështirë kishin një profil epigjenetik ndryshe në spermën e tyre krahasuar me ata që nuk kishin kaluar trauma të rënda. Këto ndryshime ishin të dukshme edhe pasi studiuesit morën parasysh faktorë të tjerë si pirja e duhanit dhe alkoolit.
Edhe pse studimi sugjeron se stresi mund të lë shenja epigjenetike në spermë, ende nuk ka prova për të konfirmuar se këto ndryshime trashëgohen tek fëmijët.
Discussion about this post