“Burrat e pasur – të cilët kanë para për të shpenzuar për të kryer marrëdhënie seksuale– takojnë gra të varfra që duhet të ‘shiten’ për të mbijetuar. Pra, çfarë ndryshimi më i madh mund të ketë?” pyeti eurodeputetja Maria Noichl.
Noichl, një ligjvënëse gjermane nga grupi Socialistët dhe Demokratët (S&D), është luftëtare e vetëshpallur për punonjëset e seksit që nuk përfunduan vullnetarisht në industri. Ajo po shtyn për një rregullore në mbarë BE-në, e cila po trondit Parlamentin Evropian, për punën seksuale, sepse ajo thotë, “Evropa është si një magnet për turizmin seksual”.
Pozicioni i saj është i qartë: Shitja e seksit nuk është një punë, është dhunë me bazë gjinore dhe duhet të jetë e paligjshme të blesh seks ose të jesh tutor.
Njerëzit që punojnë në industrinë e seksit – kryesisht gra, por edhe burra, emigrantë dhe persona trans – nuk paguhen për të “jetuar seksualitetin e tyre këtu, por gratë paguhen për të qëndruar pa lëvizur, për të heshtur dhe për të mos bërtitur”, tha ajo.
Megjithatë, ka mosmarrëveshje për qëndrimin e saj, me disa paralajmërime se propozimi i Noichl mund të përkeqësojë kushtet e punës së punonjësve të seksit.
Luca Stevenson, drejtoreshë e programeve në Aleancën Evropiane të të Drejtave të Punëtorëve të Seksit (ESWA) dhe një ish-punonjëse seksi, e sheh pozicionin e saj mungesë respekti.
“Kur thoni se prostitucioni është dhunë me bazë gjinore, [dhe] një formë e përdhunimit me pagesë, ajo që në fakt thoni është se punonjëset e seksit nuk janë në gjendje të bëjnë dallimin midis përdhunimit dhe punës së seksit”, tha ajo.
Mosmarrëveshjet e ashpra në BE mbi mënyrën më të mirë për të rregulluar industrinë e seksit janë në vazhdim.
Disa duan një ndalim të plotë – një pozicion që zakonisht mbështetet nga grupet fetare dhe të ekstremit të djathtë. Të tjerë besojnë se puna seksuale duhet të jetë e ligjshme. Modeli nordik, i zhvilluar në Suedi, është një kompromis: legalizon shitjen e seksit, ndërsa blerja e seksit kriminalizohet.
Propozimi i Noichl për të kriminalizuar blerjen e seksit në të gjitha vendet e BE-së dhe për të reduktuar shfrytëzimin e punonjësve të seksit nëpërmjet trafikantëve të qenieve njerëzore po thyen linjat tradicionale të partisë në Bruksel. Megjithëse raporti i saj jodetyrues për këtë temë u miratua në shtator me 234 vota, ndarja në Parlament është e dukshme në 122 abstenime dhe 175 vota kundër.
Reduktimi i kërkesës është qëllimi përfundimtar për Noichl, “sepse kërkesa krijon një treg”. Arsyetimi themelor është se njerëzit përfundimisht do të ndalojnë blerjen e seksit nga frika se mos kriminalizohen, gjë që do të ulë sasinë e punës seksuale.
Megjithatë, ligjvënësi i të Gjelbërve Sylwia Spurek nuk është dakord. “Kriminalizimi nuk është zgjidhja… ne nuk mund ta ndalojmë thjesht, sepse kjo i përjashton punonjëset e seksit nga kujdesi dhe mbrojtja publike”, tha ajo.
Gjithashtu shpesh “çon që [punonjëset e seksit] të punojnë në fshehtësi dhe t’u mohohet mundësia për t’u organizuar dhe ndërmarrë veprime efektive kundër shfrytëzimit në industrinë e seksit”, tha Monika Vana, një tjetër eurodeputete e të Gjelbërve.
Të tjerë, si ligjvënësja çeke e S&D, Radka Maxová, kundërshton kriminalizimin e blerësve të seksit, por “absolutisht pajtohen me elementët që mbulojnë mbrojtjen më të mirë sociale, ligjet e migracionit dhe punës dhe programet mbështetëse si mjetet më të mira për t’u mundësuar grave të zgjedhin rrugë të ndryshme karriere, pastaj punë seksuale nëse duan”.
Sipas Stevenson nga ESWA, shembulli i Francës, e cila miratoi një model të stilit nordik në 2016, ngre gjithashtu pikëpyetje.
Zvogëlimi i kërkesës për punë seksuale atje do të thoshte se punonjësit e seksit kishin më pak fuqi se kë të zgjidhnin si klientët e tyre. Kjo çoi në “një rritje të rasteve të HIV-it, në mesin e shumicës së punonjësve të seksit të margjinalizuar”, ndërsa incidentet e dhunshme u bënë më të shpeshta, tha ajo. Në disa vende perëndimore, deri në 70 për qind e punonjësve të seksit janë emigrantë, gjë që nganjëherë pengon aksesin e tyre në shërbimet e kujdesit social dhe shëndetësor, sipas një dokumenti nga Rrjeti Global i Projekteve të Punës së Seksit.
Stevenson thotë se modeli nordik është “jashtëzakonisht anti-feminist” dhe “injoron kapacitetet e grave dhe njerëzve të tjerë për të marrë vendime për jetën e tyre”.
Teknikisht, BE-ja nuk vendos për legjislacionin e punës së seksit, por Noichl dëshiron që vendet anëtare “të vendosin të miratojnë rregullat evropiane ose – dhe unë mendoj se kjo është më e shpejtë – hap pas hapi, njëri pas tjetrit do të miratojë modelin nordik”.
Stevenson, nga ana tjetër, mendon se ligjvënësit duhet “të ulen me punonjëset e seksit dhe të punojnë për të gjetur [zgjidhje] afatgjata për çështjet sociale.
“Mjerisht, ata janë aq të bindur se kriminalizimi dhe përfundimi i kërkesës është e vetmja qasje që ne nuk kemi ndonjë vendim kuptimplotë”, tha ajo.
Discussion about this post