Nga Endrit Shabani
Nesër do të mblidhet Këshilli Bashkiak i Tiranës, pas mbledhjes konstituitive dhe pauzës së pushimeve të verës.
Në këtë Këshill unë do të përfaqësoj 7000 votuesit e Nismës Thurje në Tiranë.
Dua të them se përtej kortezive dhe premtimeve boshe (që janë të zakonshme në raste të tilla) për mua është sinqerisht përgjegjësi t’i shërbej këtij qyteti me të cilin jam i lidhur emocionalisht, jo vetëm prej kujtimeve të fëmijërisë, apo historive familjare që shkojnë ndër breza, por sepse (pavarësisht të gjithave) kam zgjedhur të jetojë këtu.
Jam ulur për herë të parë në sallën e këtij Këshilli Bashkiak 𝘳𝘳𝘦𝘵𝘩 20 𝘷𝘪𝘵𝘦 𝘮𝘦̈ 𝘱𝘢𝘳𝘦̈, kur isha adoleshent dhe drejtoja mbledhjet e Parlamentit Rinor.
Në atë kohë, me energjitë dhe naivitetin e moshës, imagjinonim një Tiranë krejt tjetër. Që prej asaj kohe padyshim që shumë gjëra kanë ndryshuar për mirë, por në shumë drejtime të tjera ka ndodhur e kundërta.
Dhe unë ndjej përgjegjësi, jo vetëm si vazhdimësi e përpjekjeve të mia si aktivist, si i ri, si pedagog apo si banor autoktonas i këtij qyteti, por si përfaqësues i atyre 7000 qytetarëve që besuan tek ne në këto zgjedhje.
Unë jam i vetëdijshëm që një këshilltar nuk ndryshon dot vendimmarrjen e Këshillit, por unë jam një këshilltar i lirë, i pavarur nga influencat apo urdhrat nga lart poshtë.
Prandaj unë marr tre angazhime:
E para, do të jem zëri i qytetarëve, duke sjellë në këshill problematikat e banorëve dhe duke kërkuar zgjidhje për secilin prej tyre.
Në këtë pikë, 𝑑𝑜 𝑡𝑒̈ 𝑧ℎ𝑣𝑖𝑙𝑙𝑜𝑗 𝑐̧𝑑𝑜 𝑗𝑎𝑣𝑒̈ 𝑡𝑎𝑘𝑖𝑚𝑒 𝑝𝑢𝑏𝑙𝑖𝑘𝑒, 𝑛𝑒̈ 𝑐̧𝑑𝑜 𝑙𝑎𝑔𝑗𝑒 𝑡𝑒̈ 𝑇𝑖𝑟𝑎𝑛𝑒̈𝑠, për të dëgjuar ankesa, për të marrë sugjerime dhe për të ushtruar presion mbi administratën e bashkisë që tu shërbejnë qytetarëve të Tiranës.
E dyta, do të jem syri i qytetarëve në Këshill, duke rritur transparencën mbi çështjet që diskutohen, vendimet që merren dhe problematikat që duhen denoncuar.
Për këtë qëllim, kam vendosur që 𝑝𝑒̈𝑟𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑑ℎ𝑒 𝑝𝑎𝑠 𝑐̧𝑑𝑜 𝑚𝑏𝑙𝑒𝑑ℎ𝑗𝑒 𝑡𝑒̈ 𝐾𝑒̈𝑠ℎ𝑖𝑙𝑙𝑖𝑡 𝐵𝑎𝑠ℎ𝑘𝑖𝑎𝑘 𝑡𝑒̈ 𝑧ℎ𝑣𝑖𝑙𝑙𝑜𝑗 𝑛𝑗𝑒̈ 𝑏𝑎𝑠ℎ𝑘𝑒̈𝑏𝑖𝑠𝑒𝑑𝑖𝑚 𝑙𝑖𝑣𝑒 𝑛𝑒̈ 𝑟𝑟𝑗𝑒𝑡𝑒𝑡 𝑠𝑜𝑐𝑖𝑎𝑙𝑒, ku të informoj publikun mbi çështjet që diskutohen, vendimet që merren, si dhe debatet që zhvillojmë në komisionet e këshillit.
E treta, do të nxisim veprimin në këtë qytet, duke u fokusuar tek zgjidhjet. Ndodh shpesh që ne ankohemi dhe denoncojmë, por kjo nuk mjafton. Na duhet veprim.
Për këtë qëllim, kam vendosur që çdo muaj të ndërmarrim nga një nisëm për të propozuar projekt-akte që diskutohen në Këshill. Në disa raste, angazhimi mund të kërkojë vetëm mobilizim qytetar për të zgjidhur një çështje të caktuar, në raste të tjera kërkohet angazhimi i Bashkisë, dhe për këtë na duhet të ushtrojmë kompetencat e këshillit.
Duke nisur që nga kjo javë, 𝑝𝑜 𝑝𝑒̈𝑟𝑔𝑎𝑡𝑖𝑠𝑖𝑚 𝑝𝑟𝑜𝑗𝑒𝑘𝑡 𝑎𝑘𝑡𝑖𝑛 𝑝𝑒̈𝑟 𝑡𝑒̈ 𝑘𝑒̈𝑟𝑘𝑢𝑎𝑟 𝑛𝑗𝑒̈ 𝑡𝑟𝑎𝑛𝑠𝑝𝑜𝑟𝑡 𝑝𝑢𝑏𝑙𝑖𝑘 𝑡𝑒̈ 𝑢𝑛𝑖𝑓𝑖𝑘𝑢𝑎𝑟 𝑘𝑢 𝑠𝑡𝑢𝑑𝑒𝑛𝑡𝑒̈𝑡 𝑑ℎ𝑒 𝑝𝑒𝑛𝑠𝑖𝑜𝑛𝑖𝑠𝑡𝑒̈𝑡 𝑢𝑑ℎ𝑒̈𝑡𝑜𝑗𝑛𝑒̈ 𝑓𝑎𝑙𝑎𝑠. Më pas do të vazhdojmë me çështjet e tjera që kemi shpalosur gjatë fushatës.
Unë jam i bindur që Tirana e ka të gjithë potencialin për tu kthyer në një qytet që zhvillohet për të gjithë, ku secili ka mundësi për të ecur përpara me punë të ndershme.
Ne nuk duam t’i lëmë familjet tona dhe të endemi rrugëve të botës, për të gjetur atë që mund ta ndërtojmë këtu, në shtëpinë tonë. Nuk duam as t’i rrisim fëmijët me besimin se ky vend nuk bëhet, dhe se ata duhet ta gjejnë shpresën poshtë maunes apo majë gomoneve.
Prandaj kemi zgjedhur përballjen dhe aktivizmin.
Vërtet sot jemi 7000 në Tiranë dhe 11000 mijë në të gjithë Shqipërinë, por shumë shpejt do të jemi 100 mijë duke u kthyer në një masë kritike për ndryshimin.
Kjo është një rrugë e gjatë që hidhet hap pas hapi, dhe sot është një hap tjetër në drejtimin e duhur. Me njëri tjetrin në krah, padyshim që bëhet edhe më e lëhtë.
Discussion about this post