Kryeministri Edi Rama, i cili ka kapur thuajse të gjitha pushtetet në vend, po shkon drejt një tjetër përpjekje për të futur ndër shalë mediat (ato pak që kanë mbetur ende larg ndikimit të kthetrave të pushtetit). Ky është perceptimi i formësuar në opinionin publik lidhur me nismën e re të shumicës, për krijimin e një komisioni të posaçëm parlamentar. Komision për të cilin socialistët nën Ramën betohen se do të luftojë me zell dezinformimin.
Kreu i qeverisë është shquar për një marrëdhënie jo të mirë me median. Sidomos, ato që nxjerrin në pah zullumet e qeverisë së tij të zgjatur. Dhe këtë nuk e ka fshehur aspak. Gjuha dhe qëndrimi prej cubi i Ramës ndaj gazetarëve është kthyer në normalitet.
Ajo që duket një gjuhë urrejtje vërshon furishëm nga goja e kryeministrit. Shënjestra janë gazetarët të cilët marrin guximin ta pyesin për ato që udhëheqësit nuk i pëlqejnë.
Disa ditë më parë, madje, zgjati edhe duart drejt një reportereje. I bezdisur nga pyetjet e vazhdueshme për nismën që parashikon faljen e ishullit të Sazanit, Rama shtyu gazetaren e një televizioni. Një gjest i paprecedentë i një kryeministri, për të cilin jo vetëm nuk kërkoi falje, por u mundua ta deformojë në mënyrë të shëmtuar. Në një reagim publik në rrjetet sociale, njëjtë si një fëmijë i pafajshëm, Rama u shpreh si pa të keq, se shtyrja në të vërtetë nuk që e tillë – por “një prekje miqësore mbi supe pas një bisede normale me shtypin”.
Organizata të medias dhe opozita dënuan “dhunën e Ramës”, ndërsa vetë gazetarja e prekur Ambrozia Meta tha se kryeministri “më gjuajti në faqe dhe duke shkelur çdo lloj etike”.
Ky është një nga rastet e shumtë ku i zgjedhuri i shqiptarëve për të qeverisur vendin, veshur me shallvaret e pushtetit, shfaqet si dhunues i mediave.
Më herët gjatë qeverisjes së tij, ka ndërmarrë nisma që parashikonin ndalimin e gazetarëve në konferencat që mbante brenda ndërtesës së pushtetit. Fyerjet si “kazanë” janë akoma në kujtesë, me Ramën që i njësonte gazetarët me plehrat, që supozohej se do digjeshin në inceneratorët e tmerrshëm të korrupsionit.
Ndërkohë, organizatat prestigjioze dhe profesionistë të fushës, ngrënë në mënyrë periodike shqetësimin për tkurrjen e lirisë së medias. Megjithatë, këto nuk kanë rëndësi për atë që rri në majë të pushtetit. Skënderbeu i Elisës duket se ka gati planin e luftës për një tjetër fushatë sulmi ndaj mediave, që në pamundësi për ti blerë, kërkon tu fusë kopaçen.
Discussion about this post