“Pas ortekut të konsideratave abstrakte që janë shfaqur në shumë media, të kryera nga komentues dhe operatorë të autorizuar të komunikimit, besoj se është e nevojshme të sqarohet afera Spalletti, lidhur me angazhimin e tij të mundshëm si trajner i kombëtares italiane të futbollit”.
Kështu nis letra e gjatë e shkruar nga Aurelio De Laurentiis , presidenti i Napolit, për historinë në të cilën ai është protagonist, edhe pse indirekt, për zgjedhjen e seleksionuesit të ri të kombëtares pas dorëheqjes surprizë të Roberto Mancinit.
“Gjithmonë kam pasur respekt të madh për kombëtaren dhe kur isha i ri, përveç Napolit, ishte i vetmi ekip për të cilin kisha pasion.
Luciano Spalletti, pavarësisht se ka vitin e fundit të kontratës me Napolin, pas fitimit të Scudetto-s është shprehur i gatshëm të bëjë një pushim nga trajningu sepse është “lodhur shumë”. Nga mirënjohja për punën e bërë, nuk bëra debat me të edhe pse mund t’i kisha kërkuar respektimin e kontratës. Prandaj i dhashë mundësinë për të marrë këtë periudhë të gjatë pushimi.
Rrjedhimisht, unë shkova në kërkim të një trajneri që mund të zëvendësonte Spallettin, i cili duhej të ishte një person me përvojë dhe prestigj të madh. Jam shumë i lumtur që kam zgjedhur Rudi Garcian i cili me siguri do të bëjë një punë të shkëlqyer.
Duke u rikthyer te Spalletti, duke dëgjuar zërin dhe ndjenjën e miliona tifozëve të Napolit që ndjejnë një lidhje të thellë me trajnerin e ekipit më të mirë të Italisë për sezonin 2022-2023, duke i dhënë atij mundësinë e mos përmbushjes së kontratës, kërkova garanci për respektimin e kësaj periudhe pushimi, duke përfshirë një penaliteti në rast se angazhimi i tij dështon.
Përsa i përket Federatës, duke vëzhguar historinë që po diskutohet, ajo që më duket më befasuesja është se mbërrijmë vetëm pak javë larg dy ndeshjeve shumë të rëndësishme për kombëtaren, me dorëheqjen e trajnerit Roberto Mancini.
Në këtë drejtim, duhen bërë dy konsiderata kryesore: nuk mund të ketë marrëdhënie të mira me bashkëpunëtorët, duke i çuar ata në dorëheqje; mungojnë instrumentet ligjore të përshtatshme për mbajtjen e tyre në burim, për përcaktimin e respektimit të kontratave të nënshkruara, edhe nëpërmjet parashikimit të penaliteteve specifike.
Dhe nëse zgjedhja e duhur bie mbi Spallettin, një trajner i madh me 25 vite përvojë në një nivel të lartë, i cili sezonin e kaluar shprehu futbollin më të mirë në Evropë, duke i ofruar një pagë prej 3 milionë neto për tre vjet, nuk ka të ndalur supozimi (pagimi në emër të trajnerit) prej një milion bruto në vit për ta çliruar atë nga detyrimi i tij kontraktual (angazhimi jo vetëm ndaj Napolit, por ndaj miliona tifozëve të tij). E gjithë kjo është në kundërshtim.
Për Calcio Napolin, tre milionë sigurisht që nuk janë shumë, dhe për Aurelio De Laurentiis janë edhe më pak. Por çështja në rastin konkret nuk është ajo e “parave të djallit”, por një çështje parimore, e cila nuk ka të bëjë vetëm me Calcio Napolin, por të gjithë sistemin e futbollit italian, i cili duhet të heqë dorë qëndrimin e tij amator për t’u përballur me sfidat duke parë respektimin e rregullave të bizneseve, shoqërive aksionere dhe të merkatos. Por derisa “rregulli” të lejohet të jetë “përjashtimi”, sistemi i futbollit nuk do të jetë në gjendje të evoluojë dhe do të vazhdojnë të ketë raste “Spalletti”, pasi do të vazhdojnë të shprehen komentuesit “autoritativë” që nuk dinë të menaxhojnë një “biznes”.
Discussion about this post