Mirë se vini në Shqipërinë ku drejtësia ecën me dosje, ndërsa pushteti vallëzon me këngëtarë të njohur e DJ. Ndërsa skena politike është përqendruar prej ditësh te fati i Belinda Balluku, e cila para dy ditësh u përball me kërkesën e SPAK për heqjen e mandatit me qëllim arrestimi, mbrëmja e sotme duket se ka zgjedhur një tjetër narrativë: atë të muzikës, dritave dhe shampanjës.
Sepse në këtë vend, kur drejtësia troket, pushteti nuk hap derën – rrit volumin.
Sipas asaj që qarkullon gjerësisht në rrjete sociale dhe në zhurmën e Tiranës, festohet ditëlindja e vajzës së Ballukut te THE CROWN, një nga lokalet më elitare të kryeqytetit, në pronësi të Noizy. Dhe që panoramës t’i mungojë çdo nuancë modestie institucionale, në skenë thuhet se është ftuar edhe Ylli Limani.
Mesazhi është i qartë, edhe pa konferencë për shtyp:
SPAK merret me letra. Ne merremi me festa.
Ironia është se askush nuk po thotë se një nënë nuk ka të drejtë të festojë ditëlindjen e fëmijës së saj. Por kur je zv/kryeministre, ministre e Infrastrukturës, dhe subjekt i një procesi parlamentar që buron nga një kërkesë arresti, çdo detaj i luksit nuk është më privat – është politikë e pastër.
Në çdo demokraci me refleks minimal institucional, një zyrtare e tillë do të zgjidhte heshtjen, përmbajtjen, ose të paktën mos-shfaqjen. Në Shqipëri, zgjidhet e kundërta: ekspozimi maksimal, sikur të thuhet “jam këtu, jam mirë, dhe asgjë nuk më prek”.
Ky nuk është normalizim. Ky është karshillëk.
Nga njëra anë, Kuvendi diskuton procedura, imunitete dhe dosje. Nga ana tjetër, Tirana sheh drita, këngë dhe një elitë që sillet sikur drejtësia është thjesht një zhurmë në sfond. Dhe këtu lind ndarja e madhe:
qytetarët që dridhen nga një gjobë, pushtetarët që vallëzojnë mbi hetime.
Procesi ligjor ndaj Ballukut është ende në zhvillim. Vendimi final nuk është marrë. Por perceptimi publik po formohet tani, në kohë reale. Dhe perceptimi thotë këtë: kur pushteti nuk ndalet as për të bërë sikur respekton drejtësinë, atëherë problemi nuk është dosja – është mendësia.
Në fund, kjo nuk është thjesht një histori për një festë. Është fotografia e një sistemi ku drejtësia kërkon mandat, ndërsa pushteti rezervon lokal. Dhe zakonisht, në këtë vend, dimë kush e ka më të lehtë rezervimin.
Discussion about this post