Elegante, e shkëlqyeshme, aq sa dikush nga gazetarët në sallën e shtypit me mbërritjen e saj (pak me vonesë, duket nga problemet me fluturimin) i bërtet: “Paola je e bukur!”. Egonu përshëndet, falenderon dhe thotë: “Ende nuk e besoj, jam shumë e emocionuar. Mezi po pres”.
Biseda shpejt kaloi në temën e racizmit, duke pasur parasysh fjalët e ministrit dhe zëvendëskryeministrit Salvini (“Shpresoj që ai të mos bëjë një thirrje për Italinë raciste”). Ajo pyetet nëse e shqetëson që dikush mohon se Italia është një vend racist. Ajo merr frymë dhe thotë: “Nuk ka nevojë për një përgjigje dhe të gjithë e dimë pse”. Gazetarët po bëjnë presion, pyetja është e qartë: A është Italia raciste?
Edhe këtu Paola merr kohën e duhur për t’u përgjigjur dhe më pas e lëshon: “Po”. Një pauzë tjetër. Më pas kampionia italiane i volejbollit vijon: “Kjo nuk do të thotë se janë të gjithë racistë apo injorantë. Për mendimin tim, është një vend racist i cili megjithatë po përmirësohet. Ajo i referohet fjalëve të ashpra pas lamtumirës së saj me kombëtaren (“Më pyetën pse jam italiane, a ishte ndeshja ime e fundit”), por tani duket se po bën një hap prapa: “Rikthim në kombëtare. Unë jam duke metabolizuar, por nëse c’është mundësia po”. Dhe përsëri: “Nuk e kam lënë kurrë Italinë, zgjodha të luaj në Turqi për t’u rritur dhe për t’u rikthyer këtu”.
Flitet edhe për frazën e raportuar nga Vanity Fair në një nga intervistat e saj, “të lindësh një fëmijë me ngjyrë do të thotë ta dënosh atë në pakënaqësi”. Ajo shpjegon:
“Unë kurrë nuk i kam thënë ato fjalë. I referohesha një episodi para pandemisë, kur motra ime dhe unë folëm me shqetësim për atë që po ndodhte në SHBA dhe lëvizjen “Black Lifes Matter”. Ne i thamë njëri-tjetrit ” wow, mund t’i ndodhë vëllait tim ose djalit tim”. Por nuk mendoj se të kesh një fëmijë të zi do ta dënosh atë me pakënaqësi, edhe sepse jam e lumtur, vërtet shumë e lumtur, ajo fjali ishte një ekzagjerim”.
Discussion about this post