Fakti që një grup i madh adoleshentësh, nga njëmbëdhjetë deri në gjashtëmbëdhjetë vjeç, përfshihen në përdhunimin në grup të një vajze të mitur, ngre shumë pikëpyetje.
Shtrohet pyetja se çfarë i frymëzon dhunuesit e rinj për të kryer dhunë seksuale apo përdhunim? Çfarë mund të bëhet për t’i penguar ata ta bëjnë atë (përsëri)? Dhe a duhet të përballet një fëmijë viktimë me një traumë të tillë?
Prokuroria publike e Flanders Perëndimore po kryen një hetim për përdhunimin në grup të një vajze 14-vjeçare në një pyll në Kortrijk. Dhjetë djem midis 11 dhe 16 vjeç – janë arrestuar dhe vënë nën mbikëqyrjen e një gjyqtari për të mitur.
Si psikologe dhe seksologe, Line De Vlamynck është e specializuar në traumat e viktimave të shkeljeve seksuale. “Si duhet ta trajtojë një fëmijë viktimë një traumë të tillë? Dhe a do ta kapërcejë ndonjëherë diçka të tillë? Pas njëzet vitesh punë terapeutike, ende nuk kam një përgjigje bindëse për këtë”, thotë ajo me përvojën e saj.
“Shpesh e krahasoj me njerëzit që kanë pasur një atak në zemër. Ata mund të shërohen nga ai infarkt, por dëmtimi i zemrës së tyre nuk zhduket kurrë plotësisht. Frika nga vdekja, si ato që përjetoni si viktimë e ofendimeve seksuale, ju lë gjithashtu me trauma të përjetshme.
Në rastin e përdhunimit në grup, trauma mund të jetë edhe më e madhe, sepse një grup i tillë është shumë frikësues. Autorët bërtasin, komentojnë ndërsa ju përdhunojnë, qeshin.
Faji i pajustifikuar
Sipas psikologes, kjo nuk do të thotë se viktima nuk mund të ketë një marrëdhënie normale gjatë gjithë jetës së saj. E kundërta është e vërtetë, megjithëse duhet të përfshihen shumë faktorë. “Viktima duhet të udhëhiqet dhe të mbështetet siç duhet në mënyrë që të gjejë kapacitet të mjaftueshëm mendor për t’i dhënë kësaj një vend në jetën e saj. Akoma më e rëndësishme është që vajza nuk duhet të ndihet kurrë fajtore për faktet. Ndjenja e fajit në mesin e viktimave të abuzimeve seksuale është gjithmonë e pajustifikuar, edhe nëse, për shembull, viktima ka bërë marrëveshje me autorin(ët) pas shpinës së prindërve të saj. Një arsye kjo, pse shumë viktima të reja të sulmeve seksuale dhe përdhunimeve fshehin fakte. Ju nuk pranoni të përdhunoheni. Viktimat gjithashtu nuk duhet të kenë turp, pse ato kanë bërë pak rezistencë gjatë krimeve seksuale. Kjo do të thotë se ju keni faj, sepse nuk mund të zgjidhni me vetëdije se si të përgjigjeni në një situatë krize.”
“Është e rëndësishme që vajza të mos ndihet kurrë fajtore për faktet. Ndjenja e fajit mes viktimave të ofendimeve seksuale është gjithmonë e pajustifikuar”, thotë Linja De Vlamynck.
Sipas ekspertes, ekzistojnë terapi të ndryshme që mund të ndihmojnë në zbutjen e traumës. “Mbi të gjitha, viktima duhet të ndihet rehat me udhëzimet psikologjike dhe të ndihet rehat kur flet. Edhe pse janë nën përjetimin e asaj që u ka ndodhur.”
Psikiatri Nils Verbeeck në Institutin Mjekoligjor të Seksualitetit Deviant, thotë se është e rëndësishme që tani të shqyrtohet se si ata adoleshentë kryen “akte të tilla të dënueshme”.
A është kjo sjellja e tyre e parë e papërshtatshme? Apo është ky një hap më tej në një problem personaliteti? Me të miturit, pyetja thelbësore për gjyqtarin për të mitur është: a mund të korrigjohet më tani sjellja e tyre?
Në përgjithësi, psikiatri Verbeeck përcakton se mjedisi social në të cilin ata rriten luan një rol. Ose edhe presioni i bashkëmoshatarëve që protagonistët e krimit përjetuan gjatë përdhunimit.
Ai gjithashtu beson se interneti dhe mediat sociale kanë një ndikim shumë negativ. “Për shkak të mungesës së kontaktit të drejtpërdrejtë, aftësia jonë për të empatizuar është dobësuar jashtëzakonisht. Ne – dhe kjo vlen veçanërisht për të rinjtë – nuk mund të vlerësojmë më pasojat e asaj që themi dhe asaj që bëjmë. Gjithnjë e më pak e dimë se ku qëndron kufiri i asaj që është e lejuar.”
Por’nografi ekstreme
Për më tepër, interneti po bën që fëmijët po vijnë në kontakt me por’nografinë në moshë gjithnjë e më të hershme, ndonjëherë me pasoja. “Truri i të rinjve midis moshës 12 dhe 18 vjeç është më i ndjeshëm ndaj varësisë. Për më tepër, ata shikojnë por’no që fokusohen në ekstreme, si sek’si anal ose sek’si në grup, dhe jo sek’sin më klasik me një prirje romantike. Kjo është arsyeja pse qasja e adoleshentëve ndaj sek’sualitetit ka ndryshuar plotësisht.”
Sipas psikiatrit Verbeeck, arsyet pse ata kryejnë krime janë “krejtësisht të ndryshme” në dallim nga autorët e rritur. “Ata zakonisht nuk janë plotësisht të shthurur ose zakonisht nuk shfaqin sjellje sek’suale krejtësisht të devijuara,” thotë ai. “Të rinjtë që kryejnë krime të tilla kur janë të mitur, zakonisht nuk kanë një prognozë kaq negative për të ardhmen e tyre. Ka shumë pak raste të njohura të recidivizmit midis autorëve që kanë kryer vepra penale në moshë të re.”
Analizë nga Tommy Huyghebaert për gazetën belge Nieuwsblad, përkthyer nga noa.al.
Discussion about this post