Të shtunën më 1 mars, besimtarët myslimanë në mbarë botën, përfshirë Shqipërinë, Kosovën dhe Maqedoninë e Veriut, nisin udhëtimin shpirtëror të jashtëzakonshëm: muajin e shenjtë të Ramazanit.
Kjo periudhë nuk është thjesht një muaj agjërimi, por një kohë reflektimi, devotshmërie dhe mirësie, duke u afruar me Zotin, burimin e dashurisë. Në këtë periudhë afrimi me Zotin dhe me të gjitha krijesat e tij, shpirti pastrohet dhe njeriu lidhet më fort me vlerat e dashurisë, durimit dhe dhembshurisë.
Për miliona besimtarë Ramazani është një ndalesë e domosdoshme në ritmin e shpejtë të jetës moderne. Një mundësi për të reflektuar mbi qëllimin e ekzistencës së secilit prej nesh, për të vlerësuar bekimet e përditshme që shpesh i marrim si të mirëqena, për të ushqyer shpirtin me paqe e dashuri, dhe për të mbajtur larg shfaqje të dëmshme që shpesh marrin kontrollin e mendjes së njerëzve si egoizmi, materializmi, urrejtja, konsumi e makutëria.
Agjërimi gjatë muajit të Ramazanit është një nga pesë shtyllat e Islamit dhe një provë e vullnetit dhe përkushtimit. Nga agimi deri në perëndimin e diellit, besimtarët ndalojnë së ngrëni, së piri dhe së kryeri veprime që mund ta shpërqendrojnë shpirtin nga lidhja me Zotin. Por më shumë sesa një kufizim fizik, ky është një ushtrim shpirtëror, një mënyrë për të forcuar vetë-disiplinën, për të pastruar zemrën dhe për t’u afruar me të tjerët përmes dhembshurisë dhe bamirësisë.
Në mbrëmje, me perëndimin e diellit, agjërimi ndërpritet zakonisht me një gotë ujë dhe hurma, për të vijuar më pas me vaktin tradicional të iftarit. Kjo është një kohë bashkimi me familjen, miqtë dhe komunitetin, ku ushqimi nuk është thjesht një nevojë, por një simbol i mirësisë dhe ndarjes me të tjerët.
Shpesh Ramazani shihet si një sfidë fizike, por në të vërtetë ai është një dhuratë. Nuk është vetëm një periudhë kufizimesh, por një çlirim nga e tepërta dhe një forcim i vullnetit. Gjatë këtij muaji, myslimanët jo vetëm që agjërojnë nga ushqimi dhe pijet, por gjithashtu i përkushtohen më shumë lutjeve, leximit të Kuranit dhe veprave të mira.
Në këtë kohë të shenjtë, zemrat hapen më shumë për bamirësi, për ndihmë ndaj atyre që kanë nevojë dhe për përhapjen e energjisë pozitive. Për besimtarët myslimanë Ramazani është një kujtesë se lumturia nuk gjendet në të mirat materiale, por në shpirtin e pasur me dhembshuri dhe mirënjohje.
Në 10 ditët e fundit të Ramazanit, besimtarët përjetojnë netët më të rëndësishme të vitit, ku besohet se njëra prej tyre është Nata e Kadrit, nata kur është zbritur shpallja hyjnore. Kjo natë, më e vlefshme se një mijë muaj, është një derë e hapur për falje, mëshirë dhe pranimin e lutjeve.
Edhe pse Ramazani zgjat vetëm 30 ditë, vlerat dhe mësimet e tij duhet të ndiqen gjatë gjithë vitit. Durimi, mirësia dhe lidhja e thellë me shpirtin janë thesare të çmuara që duhet të udhëheqin njerëzit çdo ditë.
Discussion about this post