Fundi politik i katrahurës në dyert e shtëpisë opozitare damkosi edhe peshën e viteve të doktorit, por pritshmëritë për nismën e tij, e cila nisi me salla të mbyllura dhe përfundoi me katale varesh! E nisi realisht me foltore, por Saliu nuk mund të dilte dot nga natyra, e mbylli me llogore, për t’i dhënë oksigjen një llaxoreje si Rama që gjeti momentin për tu tallur me këtë opozitë që u denigrua në mënyrën më unikale. Vareja në fakt nuk shkoi aspak për dyert e selisë qendrore, por me vare, Saliu goditi atë fashë të shoqërisë civile me bindje demokrate që rrinë të trembur e në heshtje, por që në koshiencën e tyre nuk mund të ngrinin dot kokë. Nga çfarë? Pikërisht nga dhunimi psikologjik dhe standard i kësaj nomenklature afër foltorebërësit, që në fund arriti të lëshojë turravrapin e çetës së tij drejt zyrave të forcës opozitare.
Dje dhe sot dhe në vijimësi Basha dhe forca që drejton, janë target helmi i një grupimi të verbër, me suport të orkestruar mediatik dhe publik, me qëllimin final për të keqpërdorur këtë farsë për interes aspak të shumicës, por të një pakice që lëngoi në heshtje, me atë që pa të digjej në zyrat e selisë, që deri para pak muajsh ishte epiqendra e pushtetit të ardhshëm. Skena e shëmtuar, e frikshme, e ideuar, e mirëmenduar, por e dështuar dhe e lënë përgjysmë nga banda e Saliut pa shpëtim, ishte thjeshtë një mesazh për një shtresë:
Me mësymjen alla-turke drejt mureve të shtëpisë së tyre, kontingjenti penal distancoi vlerat e vërteta të PD-së, të cilët të turpëruar dhe të trembur, e lanë sferën publike zonë ekskluzive të personave pa standard, pa limit, pa sens dhe tërësisht të fryrë nga instikti kanunor i babait të plakur.
Nga sulmi frontal anti-amerikan mbi PD-në, të shtunën e 8 janarit Saliu humbi në opinionin publik mbi atë që deri dje funksionoi: Që apeli për dhunë e vrasje nuk mund të rezultonte më fitues. Ai vetë si Sali regjistroi në librin e tij të karrierës me shumë gjurmë të zeza politikëbërje, një tjetër njollë të fortë, atë të urdhrit të një ataku mizor, pa limite logjike ndaj selisë së partisë së tij, në limitet e një skene krimi, fatmirësisht, pa të vrarë. Me veprimin e djeshëm, Basha fitoi edhe provën e forcës me prezencën në zyrë, përtej sprovës politike. Por Berisha u vrenjt, sepse të shtunën e 8 janarit, ai ishte koshient që ra një herë e përherë thagma e tij e pandëshkueshmërisë nga ligjzbatuesit. Ndërhyrja e policisë e detyroi të zbythej, keq. Tashmë, është koha të flasë drejtësia. Është koha e SPAK, është momenti që drejtësia të veprojë realisht, pasi, pas dosjeve që prodhuan miliarda lekë korruptive, Saliu ka mbi shpinë edhe mësymjen katale në selinë e tij. Drejtësia ende po qëndron stand-by. Boll është boll, tha Basha pasditen e 7 janarit, por po kjo frazë: boll është boll është njësoj edhe për…drejtësinë e re, që ende nuk është bërë e re.
Discussion about this post