Pavarësisht zvarritjeve të gjithfarëllojshme për të zhbërë 6 marsin, sërish bashkimi mbetet peng nga Luli B. Enklava e tij në krye të misionit për Bashkim, sërish po tenton të vërë në funksion një mekanizëm që ka bërë “motor” në 6 mars. Alibeu gjendet përballë një panorame me dy anekse: Së pari, ngjizja me PS dhe flirti me Ballën, dhe së dyti, llogorja me Rithemelimin, duke dalë mbi 6 marsin, që gjithsesi, nga pjesa e mbetur e “gjeneralit” të ushtrisë së vdekur, Basha, sërish ka potencë shumë më të madhe. Sepse quhet votë, dhe vota është vullnet, dhe vullneti konsiderohet frymë, dhe fryma ishte kohë që kishte vdekur në atë Parti. Edhe me gurin e rëndë të ndëshkimit amerikan, sërish faktori bashkim kaloi përmes votës, keq apo mirë.
6 marsi ishte dhe u faktua si dërrmues, teksa Alibeu tashmë ka mbetur një serum i fundit, që ka shtuar dozat edhe sot nga ana e Tao Ballës së Fanes, për efektin e njohjes. Sidoqoftë, ajo që e shqetëson dhe e bezdis në çdo kohë, atë dhe kumbarin e tij është ajo…vota. Jo kjo e ristrukturimit të Partisë, por kryesisht ajo e 6 marsit që dëshmoi se familja që kërkon tashmë bashkim zgjodhi frymën, dhe jo demagogjinë, me efekt sistemimin e vazhdueshëm të kunatit nga satelitët e aferave në pushtet. Enkeleidi është strikt, i prerë, me një shumicë të brishtë në grupin parlamentar (referuar platformës së tij), por tërësisht një pakicë në rresht në frymën dhe votën e familjes blu. Thënë më ndryshe, ai tashmë thjesht dhe vetëm po mbijeton për procedurë, një frazë kjo e njohur rëndom si kamerdare shpëtimi në seancat pesante të drejtësisë ndër vite.
Në njërën krah Gazi, dhe në tjetrën Tabakja, Alibeu po provon të mbijetojë me procedurë, duke shmangur votën, e duke prodhuar klishe të ndryshme për bashkim, e ngjizje. Është më shumë se ç’duhet koshient se fryma dhe vullneti lexohet ndryshe nga çfarë ai kërkon ta konvertojë nëpërmjet manipulimeve të ndryshme statuore, por në fundin e gjithçkaje mund të ketë këdo, Kimin, Taon, Të gjatin, Lalin, Spiropalleshën, gazin e Tabaken, por nuk ka atë që e sikletos dhe e terezit përherë: Votën. Atë me të cilën sërish do të përballet në çdo moment, dhe që 6 marsi e risolli sërish në pozita tejet turbuluese. Agonia në PD i ngjan një situate përjashtimore, ku Rithemelimi për momentin ka dy shtylla bazike: Votën dhe drejtësinë, ndërsa ushtarët e mbetur të gjeneralit në vdekje klinike L.B. kanë thjesht dhe vetëm procedurën. Me këtë të fundit po prodhojnë drafte pa fund që gjithsecili prej tyre nuk i afrohet votës, por Ramës.
Discussion about this post