Ne ulemi para ekraneve për të parë momente të sikletshme dhe histori të njerëzve që zihen derisa e kuptojnë se e duan njëri-tjetrin. Ne e mbajmë frymën kur çiftet më në fund vrapojnë në krahët e njëri-tjetrit. Tregimet janë një nga format më të fuqishme të komunikimit që njohim.
Truri ynë reagon, ne mësojmë dhe komunikojmë me të tjerët përmes historive romantike. Ne në Bright Side u nisëm për të zbuluar pse, dhe kjo është ajo që kemi mësuar.
1. Ata bëjnë që hormonet tona të punojnë për dashurinë.
Angazhimi me një histori bën që pjesë të trurit tonë të simulojnë emocionet që personazhet po përshkruajnë. Kjo është një përgjigje nervore e njohur si “transport”. Truri ynë lëshon “hormonin e dashurisë” Oksitocin, neurokimik përgjegjës për ndjeshmërinë dhe trupi ynë reagon.
Shuplakat tona djersiten, frymëmarrja jonë ndryshon dhe zemrat tona rrahin më fort. Këto reagime na zhytin fizikisht në magjinë e dashurisë. Është mjaft qesharake, ngrënia e çokollatës gjithashtu mund të nxisë lirimin e oksitocinës.
2. Ata tregojnë se kushdo mund të jetë mbret i botës.
Nëse ajo vajzë e sikletshme mund t’i bie në sy atij djalit të ëmbël, të lezetshëm, nëse ai tipi i lezetshëm është aq i këndshëm sa të vërehet nga ajo grua e jashtëzakonshme… atëherë sigurisht që ka një mundësi që secili prej nesh të jetojë një histori të mrekullueshme dashurie.
Siç tha për TIME Phillip Hodson, me Shoqatën Britanike për Këshillim dhe Psikoterapi: “Ne duhet të jetojmë sipas historive që na ndihmojnë të përballemi me realitete të vështira. Idealizmi ka një rol për të luajtur—ai mund të na bindë se pavarësisht se sa të paformuar, të zhveshur ose të mërzitur jemi, ekziston dikush atje për ne. Dhe e dini çfarë? Ka!”
3. Na bëjnë të qajmë të qarën e mirë
Ne qajmë në përgjigje të emocioneve të forta të trishtimit, gëzimit dhe të qeshurës, dhe kjo është katartike. Ndihmon në çlirimin e hormoneve të stresit si kortizoli dhe adrenalina që na qetësojnë dhe na lejojnë të ndjejmë një sërë emocionesh të thella. Sidomos kur e dimë se do të ngushëllohemi së shpejti me një fund qetësues, ose duke qeshur me një linjë të mprehtë që është imagjinuar posaçërisht për të lehtësuar momentin.
Psikoterapisti me bazë në Nju Jork, Jonathan Alpert, tha: “Filmat e trishtuar na lejojnë gjithashtu të përballemi me ndjenjat – ndjenjat për shembull rreth humbjes, zemrave të thyera dhe dështimit.” — “Këta filma mund të jenë gjithashtu frymëzues – shikimi se si të tjerët e trajtojnë trishtimin mund të na mësojë se si ta trajtojmë atë gjithashtu dhe si të këmbëngulim përballë vështirësive.”
Përkthyer nga gijotina.com/ Burimi: Brightside
Discussion about this post