Në Shqipëri ndodhin mrekulli vetëm kur pushteti dridhet. Dhe këtë javë, një mrekulli e tillë ka ndodhur: Edi Rama, njeriu që prej 12 vitesh s’ka lënë inspektorat pa urdhëruar, polic pa dërguar e gjobë pa lëshuar, është kthyer në versionin institucional të Babagjyshit. Dy ditë para zgjedhjeve, kreu i qeverisë ka vendosur të falë me një të rënë të lapsit gjobat e grumbulluara prej vitit 2015 deri më sot. Jo një vit, jo dy. Dhjetë vjet terror administrativ u lanë me një të pështirë faljeje politike.
Kjo s’është më qeverisje, kjo është panik. Panik elektoral.
Sepse Edi Rama ndien që terreni po i rrëshqet nga këmbët. Sepse Sali Berisha, armiku i përjetshëm i propagandës së tij, jo vetëm që u rikthye në skenë, por edhe SHBA i hoqi Non-Gratën — një vendim që vetë Departamenti Amerikan i Shtetit pranoi se ishte marrë politikisht nga epoka e Biden. Dhe kur e kujton që Berisha kishte paralajmëruar se pikërisht Sorosi dhe Rama kishin ndikuar në atë shpallje, për ta damkosur si të “padëshiruar”.
Në këtë klimë frike, Rama zgjodhi të bëjë atë që di më mirë: të blejë. Të blejë ndjesën e qytetarëve që u rrënuan me gjoba, të blejë votën e fermerëve që u gjobitën për një stallë dhish pa leje, të blejë heshtjen e atyre që u ndëshkuan për daljen në rrugë gjatë pandemisë. Këto nuk janë politika sociale – janë rrëfime paniku. Janë rrëmuja shpirtërore të një pushteti që e ndjen erën e humbjes dhe ngatërrohet mes faljes dhe frikës.
A është vallë rastësi që ky vendim merret saktësisht 48 orë përpara ditës së votimeve?
A është rastësi që ky akt nuk vjen pas një debati në Kuvend, as pas një iniciative qytetare, por pas një lajmi që ka turbulluar keq psikikën e liderit të Rilindjes – lajmi se Berisha mund të kthehet sërish në arenën ndërkombëtare si një kundërshtar i fuqishëm?
Jo. Nuk është rastësi. Është lëvizje e një lojtari të kapur ngushtë.
Në vend që të përballej me pasojat e një dekade qeverisje me arrogancë, Rama po përpiqet ta mbyllë këtë kapitull me një mashtrim final – “do t’ju falim gjithçka, vetëm mos më ndëshkoni me votë”.
Por shqiptarët nuk e hanë më këtë sufllaqe të vjetër, si patronazhistët në vjedhjen e votave.
Kjo është e njëjta qeveri që u solli shqiptarëve patronazhistët, që futi policinë nëpër lagje për maska dhe distancë, që vuri gjoba për varfëri, që mbylli dyert e shtetit për ata që nuk kishin mik, dhe tani po vjen si shpëtimtare? Nuk ka falje që fshin dhimbjen e një dekade përçmimi. Nuk ka gjobë të hequr që barazon padrejtësinë e përditshme që kjo qeveri ka ndërtuar me sistem.
Në fund të ditës, vendimi i Ramës për të falur gjobat nuk është një akt mëshire. Është një akt dëshpërimi. Është si t’i japësh një të mbyturit një thes me para, kur ai ka nevojë për ajër.
Por ajri i kësaj qeverie po mbaron.
Dhe më 11 maj, është populli ai që ka oksigjenin në dorë. Le ta përdorë për të marrë frymë lirisht – pa frikën e një Rame që fal sot, për të sunduar nesër.
Discussion about this post